Abstract:
پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر عدم امنیت شغلی کمی و کیفی بر ابعاد مختلف رفتار شهروندی سازمانی انجام شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی است که داده های آن به صورت پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شده اند. جامعه ی آماری پژوهش، پرسنل نیروی هوایی پایگاه نهم شکاری شهید عبدالکریمی بندرعباس است که یک نمونه ۲۷۸ نفری از پرسنل، به صورت غیرتصادفی به روش سهمیه ای انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها به روش مدل سازی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار PLS انجام شده است. یافته ها حاکی از آن است که تاثیرگذاری عدم امنیت شغلی کمی (آداب اجتماعی و نوع دوستی) بر ابعاد رفتار شهروند سازمانی در سطح اطمینان ۹۵% تایید شد و همچنین تاثیر گذاری عدم امنیت شغلی کیفی بر (آداب اجتماعی، جوانمردی، نوع دوستی، و وجدان کاری) رفتار شهروندی سازمانی در سطح اطمینان ۹۵% تایید شد. از این رو، پژوهش حاضر نشان داد که ماهیت و میزان تاثیرگذاری عدم امنیت شغلی کمی و کیفی بر ابعاد مختلف رفتار شهروندی سازمانی با یکدیگر تفاوت دارند. بنابراین مدیران منابع انسانی در سازمان های نظامی که پرسنل آنها ممکن است هر دو نوع عدم امنیت شغلی را تجربه کنند، باید به این تفاوت ها توجه داشته باشند.
Machine summary:
تحقیقات قبلی نشان داده اند که عدم امنیت شغلی کیفی نیز می تواند مانند عدم امنیت شغلی کمی بر سلامت فردی کارکنان و همچنین بر نگرش ها و رفتارهای آنها درباره ی سازمان ، تأثیرگذار باشد؛ با این حال دانش کمی راجع به اثرات عدم امنیت شغلی کیفی روی رفتار شهروندی سازمانی وجود دارد (استاینن و همکاران ، ٢٠١٥: .
به همین مسأله اساسی این پژوهش این است که عدم امنیت شغلی کمی و کیفی ، چه تأثیری بر بروز انواع رفتارهای شهروندی سازمانی در میان کارکنان یک سازمان نظامی دارد؟ پیشینه پژوهش مطالعات متعددی در زمینه ی پیامدهای عدم امنیت شغلی انجام شده اند، اما عمده ی آنها، به ویژه در مطالعات داخلی ، عدم امنیت شغلی را به عنوان یک مفهوم کلی سنجیده اند و بررسی محتوای سنجه های به کار گرفته شده برای سنجش عدم امنیت شغلی در این مطالعات نشان می دهد که آنچه مورد سنجش قرارگرفته است ، عمدتا ناامنی شغلی کمی بوده است و کمتر مسئله ی نامنی شغلی کیفی مورد توجه واقع شده است .
جدول ٢: میانگین و انحراف معیار متغیرهای پژوهش {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} همان طور که در جدول شماره (٢) میتوان مشاهده کرد شاخص های مربوط به تمامی متغیرها به جز مقادیر AVE برای متغیرهای نوع دوستی و وجدان کاری، و ضریب آلفای کرونباخ برای متغیر عدم امنیت شغلی کمی که در محدوده ی قابل قبول ، و صرفا اندکی کمتر از سطح مطلوب هستند، همگی در سطح مطلوب هستند که این بیانگر این است که مدل اندازه گیری کفایت لازم را دارد و میتوان مدل ساختاری را برای ارزیابی فرضیات ، بررسی نمود.