Abstract:
ناکارآمدی و فروپاشی زودرس ائتلافهای استراتژیک، مدیران فعال در این حوزه را بر آن داشته تا برنامههای لازم در راستای جلوگیری از بیثباتی ائتلافها را بهصورت منسجم پیگیری نمایند و بدان جهت پایداری و دوام ائتلافهای استراتژیک به مسئله مهمی برای سازمانهای فعال در این حوزه تبدیل شده است. هدف تحقیق حاضر دستیابی به الگوی جامع پایداری ائتلاف استراتژیک میباشد تا بدینوسیله نقشه راهی در جهت حفظ و نگهداشت ائتلافهای استراتژیک در راستای بهکارگیری موفق آنها ارائه گردیده و چارچوبی کارا و موثر در اختیار مدیران فعال در این حوزه قرار گیرد. بهدلیل پیچیدگی فرآیند ائتلاف استراتژیک و به جهت ارائه الگوی بومی، روش ترکیبی اکتشافی بهکار گرفته شد و بدین منظور با ترکیب دادههای کیفی و کمی، درک عمیق پدیده مورد مطالعه در بستر آن و تعمیمپذیری نتایج تحقیق بهصورت توامان امکانپذیر گردید. به منظور شناسایی عوامل تاثیرگذار در هر یک از مراحل فرآیند ائتلاف استراتژیک، با استفاده از روش تحلیل محتوا با خبرگان این حوزه شامل مدیران ارشد ائتلافهای استراتژیک و اساتید دانشگاهی فعال در این حوزه مصاحبه شد و در قسمت بعد بهمنظور بسط قدرت تعمیمپذیری با استفاده از روش کمی، به طراحی پرسشنامه و توزیع آن میان محدوده گستردهتری از مدیران فعال در ائتلافهای شرکتهای مختلف ایرانی پرداخته شد و در نهایت الگوی جامع پایداری ائتلاف استراتژیک با بهکارگیری مدلیابی معادلات ساختاری استخراج گردید.
Machine summary:
در تحقیقات اخیر شایستگی شرکا به منظور حضور در ائتلاف ، منابع شرکا و عوامل ارتباطی به عنوان مولفه های موثر بر پایداری مورد پذیرش قرار گرفته است (٢٠٠٩ ,Wittmann et al) و این در حالیست که سوبودا و همکاران ٥ (٢٠١١) نقش ساختار شرکا در ائتلاف را بررسی کرده و تناسب ساختار بنگاه ها و نوع ائتلاف استراتژیک را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده اند و همچنین نقش تنوع شرکا، توانمندی ، نگرش و ستاده ائتلاف نیز 1 Sim & Ali 2 Bidault & Salgado 3 Gill & Butler 4 Ernst & Bamford 5 Swoboda & et al در فرآیند پایداری ائتلاف استراتژیک مورد تایید قرار گرفته است ( ;٢٠١٨ ,Robson et al .
(Cummings and Holmberg, 2012 اغلب مطالعات داخلی متمرکز بر موفقیت ائتلاف های استراتژیک و عوامل موثر بر آن می باشد به طوریکه کریمی فرد (١٣٨٨) در مقاله ای با عنوان "اتحادهای استراتژیک ؛ شیوه ای برای تقویت بنگاه های کوچک و متوسط " از ائتلاف استراتژیک به عنوان یکی از راهکارهای رفع کمبودهای شرکت های کوچک و متوسط یاد کرده و پس از تقسیم اتحادهای استراتژیک به دو دسته متقارن و نامتقارن ، به معرفی عوامل موفقیت اتحادهای استراتژیک از جمله اهداف مشترک، نیازهای متقابل ، سازگاری فرهنگی ، پاسخگویی شرکا، اعتماد متقابل ، حوزه مناسب ، تناسب استراتژیک و کنترل مشترک می پردازد و در نهایت با تجزیه و تحلیل یک ائتلاف استراتژیک با رویکرد مطالعه موردی ، اثرگذاری عوامل فوق را مورد بررسی قرار می دهد.