Abstract:
یکی از اسلوبهای ادبی مختص قرآن در میان نصوص دینی، «ما أَدراک» است. توجه به این قدمت، اهمیت بازخوانی معنای این اسلوب بیانی را با توجه به اختلاف مفسران در ساختار ادبی آن، روشن میکند. یکی از راههای برونرفت از اختلافات تفسیری در مورد مفاهیم اسلوبهای قرآنی، استفاده از دانش معناشناسی تاریخی است. در این مقاله با استفاده از روشهای زبانشناسی تاریخی مانند ریشهشناسی و مطالعات زبانهای سامی، به دنبال تحلیلی معناشناختی از واژه «دری» و مشتقات آن برای رسیدن به تحلیلی دقیق از ساختار ادبی «ما أدراک» هستیم. دستاورد حاصل نشان میدهد که معنای «دانستن» در این «فعل» از قدمت زیادی نسبت به ریشه «علم» در زبان عربی برخوردار است. همین مطلب نقش بسیار کلیدی در رفع اختلاف ادبا و مفسران درباره تحلیلهای ادبی از فعل «دری» و مشتقات آن در قرآن به ویژه در اسلوب بیانی «ما أدراک» دارد. ادبا و مفسران در تبیین این فعل آن را با مادۀ علم از حیث ادبی مقایسه کردند در حالی که دو ساختار ادبی متفاوت دارند. این اسلوب در قرآن پیرامون بحث قیامت و احوال آن و مقدرات الهی، مطرح میشود و کارکرد بیانی آن با توجه به نتیجه بحث ریشهشناسی مادۀ «دری» دربردارندۀ مفاهیمی همچون «تهویل» «تفخیم» و «تعظیم» است.
” ما ادراک is one of the special quranic literature structures belong to the sacred religious text. by attending to severalities in the exegesis, Its antiquity emphasises the necessity of recognition in literary expression.One way out of interpretive differences on the concepts of Qur'anic words and modes And the accuracy of their comments Applying knowledge of historical semantics; Morphophonemics & Sami linguistic studies may be used as methods of Historical Semantics for analysing the “دری” as the root of “ما ادراک” literature expression. As a result, the research shows a near relationship with the verb “ to know” as equal in root “علم”.to clarify the verb, litrates and exegete make a comparision with the verb " to know" for explanation though these 2 verbs have their special lingual fundamentality. This research could affect exegete differences on resurrection and its aspects by showing the meaning of to scare and glory and greatness