Abstract:
این پژوهش با هدف بررسی عوامل اجتماعی موثر در احساس شادمانی در ساکنان شهر اصفهان انجام شد. روش تحقیق پیمایشی، جامعة آماری تقریبا 1663834 نفر جمعیت 10 ساله و بیشتر اصفهان، تعداد نمونه 600 نفر و روش نمونهگیری سهمیهای و تصادفی انتخاب گردیده است. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس شادکامی آکسفورد (آرگایل، 1995) و پرسشنامه متغیرهای مستقل شارکامی محقق ساخته (1396) بوده است. بهمنظور تحلیل دادهها از تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون به روش همزمان استفاده شد و محاسبات به کمک نرمافزار SPSS انجام گردید. نتایج تحقیق نشان داده که میزان احساس شادمانی اکثریت نمونه آماری (5/69 درصد) در حد متوسط محاسبه شده است. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داده که سرمایه اجتماعی ضریب استاندارد (بتا) 26/0=β بر شادمانی اثر داشته است. وضعیت خانواده و شبکه خویشاوندی 27/0=β بر شادمانی اثر داشته است. وضعیت اقتصادی 31/0=β بر شادمانی تاثیرداشته است. وضع جسمانی و روحی 25/0=β بر شادمانی تاثیرداشته است. نتایج تحلیل رگرسیون داد که تمامی متغیرهای مستقل در مدل رگرسیونی، در سطح خطای 05/0 معنیدار هستند (05/0 p<) و 26 درصد تغییرات شادمانی از طریق مدل رگرسیونی با متغیرهای مستقل توضیح داده شده است و بیشترین تاثیر نیز مربوط به متغیر مستقل وضعیت اقتصادی و کمترین تاثیر مربوط به وضعیت جسمانی و روانی به دست آمده است.
This purpose nvestigation aims to study the
effects of social and demographic factors on
social happiness among the residents of the city
of Esfahan. The research population of all the
residents above 10 years of age which totaled
1663834, of which, 600 people were selected as a
statistical sample, quota sampling method. Then,
they completed Argyle Oxford Happiness
Inventory (1995) and independent variables
researcher-made. (1396). The data analysis was
performed using Pearson correlation and stepwise
Regression analysis was performed using SPSS
software. The results showed that social
happiness of the majority of the respondents
(69.5 percent) was at a moderate level. The
results of regression analysis showed that Social
capital with a beta standard coefficient of 0/26
and family status and kinship network, with a
beta standard coefficient of 0.27, were
significantly associated with social happiness.
Economic situation with a beta standard
coefficient of 0/31 and mental/physical health,
with a beta standard coefficient of 0/25, were also
significantly associated with social happiness.
The results of regression analysis showed that all
the independent variables did in fact entered the
regression equation and that all together could
explain about 26 percent of the variance of social
happiness. Economic situation and Physical and
mental status had, respectively the highest and
the lowest amount of influence on social
happiness.
Machine summary:
انسانهایی که شادترند از نظر روحی و جسمی هم سالمتر هستند، یعنی شادی در سیستم بدنی افراد تأثیر دارد و سبب میشود که اعضای بدن بهتر به فعالیت خود برسند (خارستانی و سیفی،1393) این تحقیق در نظر دارد رابطه عوامل اجتماعی مؤثر بر شادمانی اجتماعی (مورد: مطالعه: ساکنان شهر اصفهان) را مورد بررسی قرار دهد.
پرسش اصلی آن است که عوامل اجتماعی مؤثر با شادمانی اجتماعی ساکنان شهر اصفهان چیست؟ پژوهش حاضر بنا به دلایل زیر اهمیت و ضرورت دارد: نخست: نتایج بسیاری از تحقیقات نشان میدهد که شادمانی (بهعنوان یک عامل ذهنی و روانی) خود میتواند درمانی برای بیماریها و دردهای جسمی و فیزیکی باشد (اقتباس از کامیاب و همکاران، 1388).
هدف کلی پژوهش: تأثیر عوامل اجتماعی بر شادمانی اجتماعی (مورد مطالعه: ساکنان شهر اصفهان) فقدان شادی و نشاط نیز در جامعه نتایج منفی بسیاری به دنبال دارد (کامیاب و همکاران،1388) که از آن جمله میتوان به افسردگی، بدبینی، ارزیابی منفی رویدادها، بیعلاقگی به کار و فقدان وجدان کاری، اعتیاد به مواد مخدر، ناهنجاریهای اجتماعی، رواج خشونت در روابط اجتماعی، طلاق و گرایش به فرهنگ بیگانه و غیرخودی اشاره نمود.
شریفزاده و همکاران (1396) در این پژوهش نشان دادهاند که متغیرهای دینداری، رضایت از زندگی، عزتنفس و ارتباط اجتماعی به نسبت سایر متغیرها تأثیر زیادی بر نشاط اجتماعی در ایران داشته است گرچه شادکامی یکی از عالیترین اهداف زندگی انسان در سطح فردی و اجتماعی در همة جوامع است، بااینحال، منابع و عوامل مؤثر بر آن در جوامع مختلف متفاوت است (نوفرستی و گنجی و سلیمانی، 1395).