قهوه ی قجری (یادداشتی بر نمایشگاه وحید چمانی در گالری هما) Introduction and review

"نقاشی از شکست خود و تجربه‌ی همین خود در خود آغاز می‌شود و گرچه پایه‌های‌ خود را بر دیدن استوار ساخته ولی دیدن در این‌جا نه مثل دیدن در تکرار همیشه،بل دیدن به‌سان‌ جستجو و روایت است. قوه‌ی خیال تاثیرات حسی را توسط حس مرکب(مراد از حس مرکب‌ در این‌جا حسی است که بر پایه‌ی اندیشه‌ی ارسطویی محسوسات پس از شکل‌گیری در اندام‌های حسی مثل چشم به آن حس منتقل می‌شوند و از آن‌پس به مدد خیال و سایر قوای نفس‌ به ادراک درمی‌آیند)به مغز استدلال‌گر انتقال می‌دهد و همین خیال تجربه‌ی نقاشی را برای‌ هرکسی به تجربه‌ای منحصربه‌فرد تبدیل می‌کند. در این میان می‌ماند آثاری که کمتر در این‌ دسته‌بندی می‌گنجند اما همچنان به فضای همان آثار قبلی پایبندند؛گرچه دیگر دغدغه‌ی دیروز ندارند بل امروز را می‌کاوند و من و تاریخ معاصرم را. محو کاری این آدم‌ها که در پی تولد ناقص فرمی خود گویی طرحی،تصویری یا نقشی از تکامل، در ما بعد الطبیعه امروزشان هستند درک ما را از تاریخ مغشوش می‌کند."