Abstract:
جزایر اسپراتلی، مجموعه‌ای بیش از صد و پنجاه برجستگی دریایی است که در تصرف دولت‌های اطراف دریای جنوب چین قرار دارد. از دیرباز و پیش از تدوین کنوانسیون حقوق دریاها همواره بر سر حاکمیت این جزایر میان چین و دولت‌های آن ناحیه اختلاف بوده و تمام تلاش‌ها برای حل و فصل اختلافِ مسئله از طریق مذاکره به بن‌بست رسیده است. از این روی، فیلیپین به عنوان یکی از دولت‌هایی که با رد حاکمیت چین بر آن جزایر بیشترین نفع را به سبب قرابت به جزایر می‌برد، از تلاش برای مذاکرات مستقیم دست برداشت و اختلاف خود با چین را به تنها مرجع حقوقی که امکان طرح اختلاف در آن متصوّر بود؛ یعنی هیئت داوری ارجاع داد. نوشتار حاضر، جنبه‌های حقوقی گوناگون این اختلاف دیرینه را از منظر حقوق بین‌الملل معاصر، چه پیش از پیوستن دو دولت به کنوانسیون حقوق دریاها و چه پس از آن، ارزیابی می‌کند.
The Spratly Islands are a group of more than one hundred and fifty maritime features which is in possession of countries that are located around the South China Sea. There has always been a sovereignty dispute between China and its neighbors over it, however all efforts to find a solution through negotiation did not work so far. Accordingly, The Philippines which is more close to The Spratly Islands and thus has more benefits there than other states, brought the case to the only competent adjudicative body i.e. the arbitration proceeding. This essay will analyze different legal aspects of the case from the perspective of contemporary international law before and after that both states bound themselves to the UN Convention on the law of the sea.
Machine summary:
از ديرباز و پيش از تدوين کنوانسيون حقوق درياها همواره بر سر حاکميت اين جزاير ميان چين و دولت هاي آن ناحيه اختلاف بوده و تمام تلاش ها براي حل و فصل اختلاف مسئله از طريق مذاکره به بن بست رسيده است .
Robert Beckman, “The UN Convention on the Law of the Sea and the Maritime Disputes in the South China Sea,” American Journal of International Law 107 (2013): 142.
در اين خصوص نک : Melda Malek, “A Legal Assessment of China’s Historic Claims in the South China Sea,” Australian Journal of Maritime & Ocean Affairs 5 (2013): 28.
8. Declaration of the People’s Republic of China Upon Ratification of United Nations Convention on the Law of the Sea, 7 June 1996, para.
در اين خصوص بنگريد به : China’s note verbal dated 7 may 2009, China’s note verbal dated 14 April 2011, Law on the Exclusive Economic Zone and the Continental Shelf of the People’s Republic of China (1998) and “Position Paper of the Government of the People’s Republic of China on the Matter of Jurisdiction in the South China Sea Arbitration Initiated by the Republic of the Philippines”, 7 December 2014.
Emma Kingdon, “A Case for Arbitration: The Philippines’ Solution for the South China Sea Dispute,” Boston College International and Comparative Law Review 38 (2015): 140 .
Yu Mincai, “China's Responses to the Compulsory Arbitration on the South China Sea Dispute: Legal Effects and Policy Options,” Ocean Development & International Law 45 (2014): 5.
(
, 
, 
)
