Abstract:
آیین سوگواری درایران مربوط به مسلمانانی است که پس از رحلت پیامبر(ص) خلافت را حق علی (ع) و اولادشان می دانستند.
صفویان که با اتکا به مذهب شیعه در ایران به قدرت رسیدند مهمترین عامل تالیف قلوب مردم را زنده نگه داشتن مراسم سوگ و عزاداری بر امام حسین (ع) می دانستند.
آیین سوگواری از حرکت‌های فرهنگی ایرانیان برای حفظ قداست ارزش‌های والای انسانی است که اجرای آن در جامعه نمایانگر رفتار ظالم از یک سو و حرکت مظلوم از سوی دیگر است، یعنی همان مصاف تاریخی بین حق و باطل که حق را پیروز می‌داند.
مصیبت کشته شدن حسین‌بن‌علی و یارانش در روز عاشورا زمینه ایجاد یک واقعیت دردناک منظوم برای دنیای اسلام بوده است. مقاله حاضر به آیین سوگواری در ایران عصر صفوی با توجه به گزارش سیاحان اروپایی می‌پردازد.
Funeral ceremony in Saffavid period is concerned in Iranians whom regarded the caliphate was due to Ali and his sons. Saffavid dynasty who lived on the basis of Shiite, knew that keeping alive the mourning of Imam Hossein (P.) was the most important factor for heart tie of the people. Ta`zieh (mourning) is a cultural behavior for Iranians to preserve the sacredness of human prominent values, because its observance in society indicates the cruel on the one hand, and the harassed on the other hand , i.e. the same historical struggle of right and wrong, and it is obvious that finally the truth is victorious. An article about this kind of ceremonies in Saffavid period (the middle history of Iran) is written in the history of Cambridge vol.7 which shows its importance. The disaster of killing Hossein b. Ali (P.) and his advocates in the `Ashura day has been a course for making a painful poetic reality in the world.
Machine summary:
امام حسين (ع )، شيعه ، عاشورا، صفويان ، سياحان اروپايي، عزاداري مقدمه : يکي از مهم ترين مسايل مطرح در بين مردم در اين دوره سوگواري بر ائمه اطهار(ع ) و به خصوص حضرت اباعبدالله الحسين (ع ) است .
(ع ) ١ علاوه بر اين در فرهنگ شيعه جنبه هاي مهمي وجود داشت که آن را در مقابل تسنن براي ايرانيان پذيرفتني مي کرد که عمده اين نکات چنين است : ١- تشيع ، خلافت را حق نوادگان پيامبر (ص ) و فرزندان امام علي (ع ) مي دانست .
آيين سوگواري حرکتي ملي و فرهنگي: برگزاري سوگواري بين مردم يکي از حرکات فرهنگي و ملي بوده براي نگه داشتن يادبود و خاطره شهادت مظلومانه امام حسين (ع ) در کربلا و يادآوري روح مبارزه بين شيعيان و خلفا در قرون دوم و سوم و چهارم هجري که براي اولين بار به صورت رسمي توسط يکي از حاکميت هاي ايراني شيعي يعني «آل بويه » صورت گرفته است .
او در ادامه شرح مي دهد که آن روز در دربار حضور داشته و دسته هاي عزاداري را ديده است که در يکي از اين گروه ها دو طفل بودند که گمان برده شبيه فرزندان امام حسين (ع ) است که به دست يزيد کشته شدند.
علاوه بر اين ، سفرنامه وي شرح آداب و رسوم ايرانيان است و ضمن آن در بخش - هايي به آيين هاي ايراني پرداخته و مراسم عاشورا را چنين توصيف مي کند: «ده روز نخستين ماه اول يعني محرم را روزهاي عزاداري مي شمرند.
(
, 
, 
)
