زن و عقلانیت برمبنای انسان‌شناسی فارابی‬‬‬‬‬‬‬‬ Journal Article

در آرای اندیشمندان و نیز فارابی، درباره زنان، عباراتی دال بر نسبت ضعف ونقص عقل به آنان وجود دارد که سوءبرداشت‌ها و ابهاماتی را درپی داشته‌است. جستجو در آرای انسان‌شناسی فارابی و تطبیق نظرات وی در مورد زن، راهی است برای تشخیص و برخورد منطقی با تمایزات زن و مرد. انسان‌شناسی فارابی نشان می‌دهد، زن و مرد ازلحاظ برخورداری از موهبت عقل و قوای حاسه و متخیله، با یکدیگر تفاوتی ندارند. ‌وی درکسب سعادت، هم خود فرد و هم جامعه را دخیل دانسته و جنسیت را وارد نمی‌کندبا تفکیک ساحت خردمندی و خردورزی قابل تبیین است. زنان و مردان در ساحت خردمندی (برخورداری اولیه از قوای عقلانی) یکسان هستند اما در خردورزی (به‌فعلیت رساندن قوای عقلانی) موانع متفاوت دارند و این موانع تا‌کنون برای زنان بیش از مردان تحقق یافته‌‫است. اولین مانع، برمبنای نظام مزاج شناسی، غلبه بیشتر طبع سردی در زنان و تاثیر آن بر قوای عاقله است. دوم، محدودیت زنان از کسب تجربه است که برخاسته از نظام‌ها و فرهنگ‌های حاکم بر جوامع بوده و منجر به نقصان عقل تجربی می‌شود که در صورت بروز برای مران نیز به ضعف خردورزی منجر می‌شود. به عبارتی مانع ذاتی برای تعقل زنان نیست بلکه هردو عرضی و قابل‌رفع است.