Abstract:
قراردادهای آتی نفت این امکان را برای کلیّه مشارکتکنندگان بازار فراهم میکند تا از نوسانهای قیمتی نفت خام مصون بمانند. قراردادهای آتی به عنوان یکی از انواع مشتقات برای پوشش ریسک نوسانات قیمت در بازارهای مالی و کالا استفاده میشود. از آنجاکه نوسانات قیمت نفت بالاست بیشتر معامل هگران این بازار مایل هستند به نحوی با ریسک قیمت مقابله کننند که قراردادهای آتی بدین منظور ابزار بسیار مناسبی هستند. قرارداد آتی اعم از اینکه جزء عقود معین و یا از مصادیق ماده 10 قانون مدنی باشد قواعد عمومی قراردادها بر آن حکومت داشته که مانند هر عقد دیگری بروز و حدوثش نیازمند شرایط عام تشکیل عقد مطابق ماده 190 ق. م است. بهعلاوه چون این قرارداد در بورس واقع میگردد از شرایط مقرر در قوانین و مقررات بورس نیز پیروی میکند. هرچند قرارداد آتی موجودی اعتباری است اما معلولی است که از چیده شدن تمامی علتها در کنار یکدیگر حادث میگردد.
Machine summary:
در قرارداد آتی طرفین متعهد می گردند که کالای را در آینده دادوستد کنند کالای مزبور در قرارداد آتی هر چند هنگام انعقاد عقد وجود ندارد اما مشخصات و ویژگیهای قیمت و زمان تحویل کاملاً مشخص و معلوم می باشد و طرفین نسبت به آن هیچ گونه جهل و ابهامی ندارند و برای ایفای تعهد وجه ملزمی را به نام سپرده حسن انجام تعهد نیز به بورس می پردازند.
بنابراین اگر شخصی در خارج از بورس معامله ای را مبنی بر تحویل کالایی با اوصاف و مقدار و ویژگی های مشخص را در زمان معینی در آینده به قیمت معلوم منعقد نماید در واقع پیمان آتی منعقد نموده اند نه قرارداد آتی تالار بورس مکان فیزیکی خاص که برای دادوستد و انعقاد معاملات بورسی از جمله قرارداد آتی طراحی و راه اندازی شده است لذا برای قرارداد آتی طرفین در تالار بورس گرد هم می آیند و مستقیم با یکدیگر وارد مذاکره شده و درباره ی کالا و شرایط آن بازمان تحویل و قیمت آن توافق مینمایند پس از مذاکره توافق به اتاق پایاپای مراجعه و درخواست انعقاد قرارداد آتی را مینمایند اتاق پایاپای به عنوان طرف سوم و ناظر بر قرا داد پس از اخذ سپرده حسن انجام تعهد اقدام به انتشار اسناد مربوطه نموده و در اختیار آنها قرار می دهد.
(۲) ضرورت انعقاد قرارداد توسط کارگزار در انشای معاملات اصل بر این است که هر شخصی که معامله منعقد می نماید مطابق با ماده ۱۹۶ قانون مدنی آن معامله برای خود اوست و آثار آن نیز تنها نسبت به وی جریان پیدا می کند مگر اینکه هنگام عقد خلاف آن تصریح شود یا بعداً معلوم گردد که عقد برای او نیست و برای شخص دیگر منعقد شده است.