Abstract:
بیکاری از پیچیدهترین مشکلاتی است که در زمان حاضر وجود دارد و با وجود توجه مسئولان به ایجاد کار، کشور ایران همواره با انبوهی از دانشآموختگان بیکار جویای کار روبه روست، دانشآموختگانی که با تقبل هزینه های هنگفت و صرف وقت چندین ساله تخصصهایی کسب کردهاند. در این خصوص، دانشگاه میتواند از طریق شناسایی و بهکارگیری عوامل محیطی، اقتصادی و فرهنگی که ظهور کارآفرینی را آسان میسازند، زمینۀ مناسب را فراهم آورد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعاملی عوامل فرهنگی و آموزش کارآفرینی بر نیت کارآفرینی دانشجویان انجام شد. روش پژوهش بهصورت توصیفی از نوع همبستگی و جامعۀ آماری شامل کلیۀ دانشجویان دانشکده های فنی، مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه تبریز بود که 211 دانشجو از طریق نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامۀ عوامل فرهنگی و نیت کارآفرینی استفاده شد. دادهها با آزمونهای آماری همبستگی و رگرسیون سلسله مراتبی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که بین عوامل فرهنگی (باور به توانایی و مسئولیتپذیری) با نیت کارآفرینی رابطۀ مثبت و معنادار وجود دارد. بین عامل فرهنگی (باور به توانایی) و آموزش کارآفرینی رابطۀ مثبت و معنادار مشاهده شد. بین عامل فرهنگی (مسئولیتپذیری) و آموزش کارآفرینی رابطۀ معنادار مشاهده نشد. از سویی رابطۀ معنادار بین دو متغیر آموزش کارآفرینی و نیت کارآفرینی وجود داشت. همچنین نتایج نشان داد که عوامل فرهنگی و آموزش کارآفرینی نقش تعاملی را در پیشبینی نیت کارآفرینی دانشجویان ندارند.
Unemployment is one of the most complex problems in the present time. Despite the authorities’ concern for creating jobs, Iran always has suffered from a large number of unemployed and job-seeking graduates. Graduates who specialized in high costs and spent many years for their specialization. Universities can provide the basis for this by identifying and using environmental, economic, and cultural factors that facilitate entrepreneurship. This study was conducted with the aim of examining the interactive role of cultural factors and entrepreneurship education on the students′ entrepreneurial intention. The method used in this study was a descriptive correlational type and the population included all the students at the faculties of Electrical and Computer Engineering at Tabriz University from which 211 students were selected using stratified random sampling. The cultural factors and entrepreneurship intention questionnaires were used to gather data. The correlation and hierarchical regression were used to analyze the data. The results showed a significant positive correlation between cultural factors (responsibility and capability belief) and intention (p .05). On the other hand, there was a significant correlation between the two variables of entrepreneurship education and entrepreneurship intention (p = .001, r = .76). In addition, the result showed that the cultural factors and entrepreneurship education did not play any integrative role in the prediction of the students’ entrepreneurship intention (p .05).
Machine summary:
نقش تعاملي عوامل فرهنگي و آموزش کارآفريني بر نيت کارآفريني دانشجويان فني مهندسي دانشگاه تبريز 3 محسن چوبداري ١، ابوالفضل قاسم زاده عليشاهي ٢ و روح اله مهديون چکيده بيکاري از پيچيده ترين مشکلاتي است که در زمان حاضر وجود دارد و با وجود توجه مسئولان به ايجاد کار، کشور ايران همواره با انبوهي از دانش آموختگان بيکار جوياي کار روبه روست ، دانش آموختگاني که با تقبل هزينه هاي هنگفت و صرف وقت چندين ساله تخصص هايي کسب کرده اند.
Tadbiri & Nasiri, 2011) از سويي ، آموزش کارآفريني عامل مؤثر ديگري در نيت کارآفريني است ,Farhangmehr) Gonçalves & Sarmento, 2016; Liñán & Fayolle, 2015; Rauch & Hulsink, (٢٠١٤ ,Cloodt &Zhang, Duysters ;٢٠١٥.
& Fekrat, 2014) زالي و همکاران (٢٠١٠ ,Kordnayich &Zali, Razavi, Yadollahi ) در مطالعه اي با عنوان «ارزيابي وضعيت کارآفريني در ايران بر اساس نتايج برنامه سال ٢٠٠٨ ديده بان جهاني کارآفريني GEM» بيان داشته اند که به تأثير آموزش کارآفريني بر نيت و قصد کارآفرينانه در برنامه ارزيابي GEM توجه شده است .
لي و همکاران (٢٠١١ ,Leung &Lee, Wang, Foo ) در مطالعه اي با عنوان «نيات کارآفريني : تأثير سازمان و عوامل فردي » و با ٤١٩٢ نفر نمونه در کشور سنگاپور، نشان دادند که بين باور به خودکارآمدي و نيات کارآفريني رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.