Abstract:
رجعت از اعتقادات اختصاصی شیعه امامیه است. در این بازگشت اولیای بزرگ الهی همانند پیامبر اسلام(ص)، امیرالمومنین(ع) و سیدالشهدا(ع) حضور دارند. آیاتی از قرآن و روایات شریف بهعنوان مستندات این نظریه مطرح شده است که بهبررسی آنها در مقاله پیشرو پرداخته شده است و نظرات دانشمندان فرق اسلامی مورد استشهاد و نقد قرار گرفته است. اصل رجعت مورد قبول اکثر علمای شیعه است ولی در جزئیات آن اختلاف نظر وجود دارد و تاویلهایی نیز برای انصراف از معنای متبادر مطرح شده که در متن مقاله واکاوی شده است. فرضیه معهود مشیر به بازگشت عده ای از وفات یافتگان صالح و طالح است و دارای خدشه دلالتی است و نظریه تاویلی مبنی بر بازگشت دولت و گفتمان اهل بیت(ع) در حکومت حضرت حجت(عج) با ظواهر و مفاد روایتهای انبوه ناسازگار است. یافته های این پژوهش نظریه معهود رجعت را به عنوان اخبار غیبی و ملاحم بدون دلایل توجیهی، تایید می کند.
Raj`at, return, is a special religious belief of the Shia Imamiyyah. In this return, the great divine authorities, such as the Prophet of Islam, Amir al-Mu'minin and Sayyid al-Shohada, are present. The verses of the Qur'an and the noble traditions supporting the theory are discussed in this article, and the views of Muslim scholars have been taken as document and studied critically. The principle of raj`at has been accepted by most Shia scholars but there are disagreements in its details; and, as described in the paper, some interpretations have been put forward in order to abandon its common meaning. The common hypothesis refers to the return of some deads of Salih and Talih, it failes to be accepted and the theory claiming the return of Imams state during the rule of the last Imam is incompatible with the appearance and contents of the mass narratives. The findings of this study supported the original theory of return as being mysterious without justifying proofs.
Machine summary:
(راغب اصفهاني، 1374: 2 / 45) رجعت در اصطلاح اما تعريف اصطلاحي اين واژه: خداوند قبل از قيامت، مقارن يا بعد از ظهور حضرت مهدي# عدهاي از امواتي که داراي ايمان خالص و يا کفر و شرک خالص بودند، به دنيا باز ميگرداند تا مؤمنان به عزت و حاکميت زمين دست يابند و مشرکان و کفار مورد عذاب قرار گيرند.
قرينهاي که نظر تأويل را تقويت ميکند اين است که در يکي از متون قديمي شيعه از زبان فضل بن شاذان نيشابوري معاصر ائمه^ رسالهاي در اثبات رجعت باقي مانده است که تمام روايتهاي منقول در آن مربوط به ظهور حضرت حجت# و دولت ايشان است و حتي يک روايت ناظر به بازگشت عدهاي از مردگان قبل از قيامت در آن نقل نشده است.
تکيهگاه اصلي در اثبات رجعت اجماع علماي اماميه بر اين است که خداوند متعال زمان ظهور امام زمان× عدهاي از دوستان و دشمنانش را زنده ميکند.
(همو: 1406: 2 / 268) ز) مرحوم علامه مجلسي متوفاي 1110 ايشان از طرفداران پروپا قرص اعتقاد به مفهوم معهود رجعت است و پس از ذکر اخبار بسياري در جلد 53 باب 29 در بيش از 100 صفحه بحارالأنوار نظر قاطع خود را اعلام مينمايد: گمان نميکنم بعد از بيان واضح و تمهيداتي که در اعتقاد به رجعت ارائه کردم و اينکه شيعه در تمام زمانها بر آن اجماع دارند و مانند خورشيد در وسط آسمان در بين آنها شهرت داشت که حتي در اشعار منظوم آنها ذکر شده و بر مخالفين در تمام دوران احتجاج نمودهاند و با وجود ايرادگيري مخالفين در کتب و نوشتههاي خود نقل کردهاند، در اين امر ترديدي به خود راه دهي.