Abstract:
پرسش اصلی نگاشته حاضر چیستی نگاه قرآن به ویژگیهای فرابشری پیامبران الهی است. چرایی طرح این مسئله به اندیشه برخی مستشرقان و دگراندیشان در نفی ویژگیها و تواناییهای فرابشری و ماورایی انبیاء و ارجاع این ویژگیها به غلوِ غالیان بازگشت دارد. بر این اساس، پژوهشِ نظری و بنیادی پیش رو میکوشد با روش تحلیل متن و رویکرد تحلیل دادهها و یافتههای قرآنی، به واکاوی دیدگاههای راجع به ابعاد فرابشری پیامبران پرداخته و ضمن تاکید بر جوهر بشری پیامبران، امتیاز ایشان از سایر افراد بشر را در جنبه معنوی جستوجو کند. تبیین و نقد قرائت های مطرح شده از چیستی ابعاد فرابشری انبیاء در قرآن محور مقاله پیش رو را شکل میدهد. با اثبات ژرفای اندیشه فرابشری انبیاء در نگاه اصیل قرآنی، خوانش مقابل ناموجه میشود. برآیند این تحلیل نشان دهنده بهره مندی انبیا از اوصاف فرابشری همساز در منطق وحی دارد.
The main question in the present writing is the what of the Qur'anic view on the post-humanist state of the Divine prophets. The why of this issue returns to the thought of some orientalists and their followers in rejecting the prophets' supernatural attributes and abilities and returning these attributes as being exaggerated. Accordingly, the present theoretical and fundamental research, using analytical method, tries to analyze views on the post-humanist dimensions of the prophets by emphasizing their humanist essence and seeks their adventage in the spiritual aspect. of view, by analyzing the text and analyzing the Qur'anic data and findings. Seek out other human beings in the spiritual aspect. Explaining and criticizing the readings of the prophetic dimensions of prophecy in the Qur'an forms the basis of this article. By profoundly proving the prophets' supernatural thought in an original Qur'anic view, the opposite reading becomes would appear to be unjustified. The result of this analysis demonstrates the prophets' benefit from the harmonious transcendental attributes in the logic of revelation.
Machine summary:
ک: ابونعيم اصفهاني، 1412: 1 / 181 ـ 153؛ بيهقي، 1405: ج 7 ـ 6) محور سخن اين است که آيا انبيا تنها از ويژگيهاي بشري برخوردار بودند؟ 1 آيا اين گروه از انسانها داراي ويژگيهاي فرابشري و ماورايي نيز بوده اند؟ قرآن کريم چه موضعي درباره جنبه فرا بشري انبيا ارائه داده است؟ اهميت بررسي اين مسئله به نقش باور شکل گرفته از اين دو نگاه، در انديشه و رفتار انسان مؤمن بازگشت دارد تا ايمانآورندگان به انبيا به تناسب نگاه خود به پيامبران، شيوه تعامل با رفتار و گفتار ايشان را سامان دهند و انتظار خويش را بر آن اساس تبيين و تنظيم کنند.
فارغ از اشکالات منطقي، انگاره فراروي جوهري انبيا يا همان امتناع اجتماع نبوت و بشريت با آموزههاي قرآني نيز سازگاري ندارد؛ چراکه خداوند در آيه 11 سوره ابراهيم به نقل از پيامبران الهي ايشان را بشري مانند ساير انسانها معرفي ميکند که خدا بر آنان منت نهاده و به نبوت برگزيده است: «قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِنْ نَحْنُ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَمُنُّ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ» (ابراهيم / 11) تأکيد بر بشري بودن پيامبران در آيات 110 سوره کهف و 6 سوره فصلت نيز تکرار شده است چنانکه در سوره آلعمران بر وجود بشري پيامبر| با عبارت «من انفسهم» تأکيد ميکنند: «لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (آلعمران / 164) بنابراين به تصريح قرآن کريم انبيا الهي در بُعد بشري همانند ساير انسانها بوده و البته از امتياز خاص معنوي برخوردارند؛ مطابق با تصريح آيات قرآن، خداوند نبوت را در ميان افراد برتر بشري قرار ميدهد: «اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ».