Abstract:
در زمانیکه قوانین و مقررات دریایی رفتار محیط طبیعی دریایی را که به طور مداوم در حال دگرگون شدن است را مورد مطالعه قرار می دهد بالا آمدن سطح آب دریاها که یکی از عواقب غم انگیز تغییرات آب وهوایی است و پیامد آن اصلاح پیکربندی ها و عوامل جغرافیایی سواحل، جزایر و دریاهاست که تاثیرش بر رژیم حقوقی دریاها اجتناب ناپذیر است. در ضمن بیشتر عواقب جدی که برای منافع و مصالح کشورها به همراه دارد این است که قوانین و مقررات مصوب و پذیرفته شده را غیره مصوب می کند و پیامد مهم این کار رقابت کشورها برای کسب منافع بیشتر در برابر یکدیگر را بدنبال دارد.ژئوپولتیک علم مطالعه روابط قدرتهاست .هیدروپولیتیک ،طول ساحل و کیفیت دسترسی در خلیج فارس باعث دگرگونی هایی در ژئوپولیتیک و رویکردهای بازیگران منطقه ای شده است .هدف این پژوهش این است که با یک چشم انداز از طبیعت و احتمالا فشارهای تغییرات آب و هوایی بر خطوط ساحلی و جزایر و توجه به قوانین موجود دریایی در جهان که احتمالا به وسیله همان تغییرات تحت تاثیر قرار می گیرند به این سوال پاسخ دهد که کدام یک از بخشهای جهان در نتیجه بالا آمدن سطح آب دریاها با بیشترین چالش های حقوقی دریاها مواجهند،که منطقه خلیج فارس و کشور عراق با توجه به منابع عظیم نفتی و نیاز فراوان به صادرات ان و طول ساحل کمی که عراق در اختیار دارد از مناطق حساس و بحران زای جهان میباشد که هم در گذشته و حال و هم در آینده با توجه به احتمال بالا آمدن سطح اب دریاها و تغییر اندازه و مساحت و نوع این سواحل پتانسیل و قابلیت پیدا کردن بحران و تنش و احتمال درگیری در آینده را خواهد داشت .در آخر هم، بحث را با بیان نظراتی در زمینه اینکه چطور تغییرات آب و هوایی و مناقشات و چالش ها با هم در ارتباطتند به پایان می رسانیم.
Machine summary:
edu/maps/islands_oceans_poles/diego_garcia_pol٨٠//Source: https: يافته هاي تحقيق - ايران در همسايگي اقيانوس هند جمهوري اسلامي ايران بخش مهمي از منطقه آسياي جنوب غربي است که به صـورت يـک منطقـه پـنج ضـلعي در محدوده مرزهاي غربي هند و چين و مرزهاي جنوبي روسيه و مرزهاي شرقي اروپـا و آفريقـا و در شـمال اقيـانوس هند قرار گرفته است اين منطقه داراي پنج زير سيستم (شبه قاره هند، خاور عربي ، خليج فارس و درياي عمان ، قفقاز و آسياي مرکزي ) مي باشد که ايران در کانون محوري قرار دارد و با دو حوزه تمدني ايراني و اسلامي در هر پنج زيـر سيستم ، داراي پيوستگي راهبردي است که با توجه به جايگاه خود در اي منطقه ، مي تواند کانون هژمونيک يـک نظـم منطقه اي باشد.
(٢٠٠٩١١٥,Buzan& Waever) لذا در اين تحقيق سعي در آن است تا فرضيه جديدي ، مبني بر اينکه ايران با توجه به موقعيت ممتاز برشـمرده فـوق ، مي بايست علاوه بر توسعه تجهيزات نظامي خود در آب هاي داخلي خليج فارس ، به توسـعه بـيش از پـيش و توجـه استراتژيک به بندر چابهار و تجهيزات نظامي خود دراين بندر و درياي عمان همت گمارد، ارائه شود تـا در صـورت بروز مشکلات احتمالي به راحتي بتواند پاسخگوي نيازهاي پشتيباني نيروهـاي نظـامي خـود در اعمـاق اسـتراتژيک اقيانوس هند باشد.
علاوه بر اهميت ذاتي خليج فارس و درياي عمان ، راهبردهاي منطقه اي ايران در ايـن حـوزه و نيـز اقيانوس هند در حوزه هاي سياسي ، اقتصادي و نظامي مي تواند در راستاي تثبيت قدرت منطقه اي ايـران ايفـاي نقـش نمايد.