Abstract:
با توجه به موقعیت راهبردی و گرایشهای ایدئولوژیک ج.ا.ا که دفاع از استقلال کشور و حمایت از مستضعفین را بر خود فرض میداند و هجمه سلطهطلبی ابرقدرتها؛ تهدیدات ناشی از نفوذ و جمعآوری اطلاعات توسط سرویسهای اطلاعاتی بیگانه در نیروهای مسلح، افزایش چشمگیری داشته است که این موضوع لزوم توجه به خودکنترلی را بیشتر مینماید؛ بنابراین فقدان خودکنترلی مؤثر، نیروهای مسلح را در جهت حفظ اطلاعات، صیانت از توانمندیها، سیادت و کارکنان خود دچار مشکل خواهد ساخت. در همین راستا هدف این تحقیق «شناسایی مؤلفههای فرهنگی خودکنترلی امنیتی در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران است». این پژوهش با استناد به منابع کتابخانهای و پژوهشهای میدانی به دنبال پاسخ به این سؤال است که «مؤلفههای فرهنگی خودکنترلی امنیتی در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران کدامند؟» روش تحقیق به کار گرفته شده در این پژوهش، روش آمیخته (کیفی و کمی) است و جامعه آماری مدیران و فرماندهان نیروهای مسلح که دارای سوابق حفاظت اطلاعاتی و مدیریتی بوده و حداقل جایگاه 18 داشته باشند در نظر گرفته شده است. بر این اساس، ابتدا در بخش مطالعات کتابخانهای و با مراجعه به منابع معتبر و مصاحبه با خبرگان، مهمترین مؤلفهها استخراج گردیده و سپس پرسشنامهای با توجه به مؤلفههای تعریفشده تهیه و در اختیار تعداد 84 نفر از صاحبنظران و کارشناسان حوزه مورد بحث قرار گرفت که بر اساس تجزیهوتحلیل پرسشنامهها، مهمترین مؤلفههای فرهنگی تأثیرگذار بر خودکنترلی نیروهای مسلح ج.ا.ا مورد شناسایی قرار گرفته است.
Machine summary:
چنانچه اين تحقيق به خوبي انجام شود، عوامل بهينه سـازي فرهنـگ خـودکنترلي امنيتـي احصاء ميشود و درنتيجه به خوبي مي توان به صورت مستقيم و غير مسـتقيم خـودکنترلي را در کارکنان نيروهاي مسلح تقويت نمود و همين ايجاد فرهنگ خودکنترلي باعث مـي گـردد که کارکنان سازمان در مواجهه با مسائل امنيتي و حفاظت اطلاعاتي، اعتقـاد پيـدا کننـد کـه اهداف سازمان راهي براي رسيدن به اهداف خودشان است و براي ارتقاي سـلامت امنيـت آن نيز تلاش و کوشش نمايند.
تـاکنون مباحـث و مطالعات انجام شده پيرامون خودکنترلي در چارچوب مباني غربي شکل گرفته اسـت کـه بـا ماهيت مباني اسلامي تفاوت هاي جدي دارد، لذا تبيـين خـودکنترلي بـر محورهـاي بـومي، داراي اهميت راهبردي است ؛ بنابراين اجراي اين پـژوهش مـي توانـد موجـب دسـتيابي بـه اهداف زير گردد: - توليد ادبيات خودکنترلي امنيتي براي بالا بردن ضريب امنيتي و حفـاظتي نيروهـاي مسلح .
اگرچـه ضرورت تحقيق در مورد خودکنترلي امنيتي، در نيروهاي مسلح مدتي است مـورد توجـه واقع شده اما همواره در سطح ايـده و کليـات بـاقي مانـده و تـاکنون عـزم جـدي بـراي مشخص نمودن مؤلفه هاي فرهنگي خودکنترلي امنيتي و زمينه سازي و اجراي آن در سطح نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران وجود نداشـته کـه در ادامـه ايـن رونـد ايـن امـر مي تواند منجر به تبعات زير گردد: - عدم شناخت مسئولين از مؤلفـه هـاي فرهنگـي خـودکنترلي کارکنـان کـه موجـب مي گردد برنامه ريزي لازم براي افزايش سطح فرهنگ مذکور به درستي انجام نشود.