بررسی مؤلفه‌ها و الگوهای طنز در آثار داوود امیریان Journal Article

داوود امیریان (1349) از نویسندگان طنزپردازی است که توانسته‌ است در عرصه‌ ادبیات نوجوان بدرخشد. بسیاری از آثار و داستان‌های او فضای جنگ تحمیلی را ترسیم می‌کنند. او برای انتقال فرهنگ دفاع مقدس، روش طنز را برمی‌گزیند تا بتواند از این طریق از تلخی‌های جنگ بکاهد. به‌کارگیری طیف متعدد و متنوعی از سازوکارهای ایجاد طنز از شاخصه‌‌های سبکی آثار امیریان است. بر اساس یافته‌های این مقاله، این سازوکارها به دو دسته عمده تقسیم می‌شوند: «سازوکارهای مبتنی بر کاربرد زبان» که از فراوانی و بسامد کمتری برخوردارند و «سازوکارهای مبتنی بر محتوای زبان» که فراوانی قابل توجهی در آثار امیریان دارند. البته هر یک از این دو دسته بر اساس الگوها و نظریه‌های متداول طنز به انواع متعددی تقسیم می‌‌شوند که در این مقاله به طور مفصّل به آنها پرداخته‌ می‌شود. این مقاله برآن است تا با بررسی سه مجموعه داستان از آثار امیریان و بر اساس نظریه و الگوهای متداول جهان طنز، به طبقه‌بندی و تحلیل سازوکارهای طنز در آثار وی بپردازد.