Abstract:
یکی از شاخههای مهم تاریخ، روابط خارجی و دیپلماسی است. ایران به دلیل قرار گرفتن در چهارراه تمدنی همیشه با کشورهای گوناگون در ارتباط بوده است. عصر پهلوی آغاز روابط گستردهی ایران با جای جای جهان است و این ارتباط با برخی از کشورها هم چون استرالیا برای نخستین بار صورت گرفت. روابط خارجی ایران در دورهی پهلوی دوم را میتوان بازتاب تبعیت از اصول سیاست خارجی آمریکا دانست. با افزایش هنگفت درآمد نفتی ایران، محمد رضا شاه در پی جلب همکاری و مشارکت با دیگر نیروهای عرصهی جهانی، و البته هم پیمان آمریکا برآمد. یکی از این کشور ها، استرالیا بود. استرالیا که از یک سو در پی تامین نفت مورد نیاز خود و از سوی دیگر با ملحق شدن انگلستان به اتحادیهی اروپا، در صدد یافتن بازاری جدید برای محصولات خود بود، میتوانست منافعی دو جانبه را برای خود و ایران به ارمغان آورد. این مقاله، به پارهای تفاهمات صورت گرفته بین دو کشور با تکیه بر اسناد منتشر نشده، میپردازد.
Machine summary:
عصر پهلوی آغاز روابط گستردهی ایران با جای جای جهان است و این ارتباط با برخی از کشورها هم چون استرالیا برای نخستین بار صورت گرفت.
آقای مهران در این سفر با نخست وزیر و وزیر دارایی و بازرگانی خارجی و عده ای از مقامات اقتصادی و مالی استرالیا ملاقات و در زمینهی گسترش همکاریهای اقتصادی و سرمایه گذاری مشترک دو کشور مذاکراتی انجام داد و قرار شد دولت استرالیا پس از بررسی کامل این موضوع، هیئتی برای تعقیب این مذاکرات به تهران اعزام نماید و بدین منظور آقای J.
این همکاری شامل: صدور مواد کشاورزی مورد نیاز ایران شامل گوشت (گوسفند زنده و لاشه)، مواد لبنی، غلات و شکر، سرمایه گذاری مشترک در اراضی مستعد برای کشاورزی در استرالیا و ایران برای تولید محصولات غذایی، اجرای طرحهای مرتع داری در ایران و پیاده نمودن سیستم نوین کشت در دیم زار ها با الگو گرفتن از روش استرالیا، احداث ساختمان سیلو و سرد خانه و تاسیسات نگهداری غذا و غلات در ایران و ساخت کارخانجات شیر در ایران میشد (ساکما، شماره 910/661/م، تاریخ 02/06/2535، صص 3-2).
با افزایش نرخ جمعیت ایران و به دلیل عدم برنامه ریزی و زمین خوردگی کشاورزی داخلی از یک سو، و گسترش روابط با جای جای جهان از سوی دیگر، ایران به ارتباط با کشورهایی روی آورد که بتواند نیاز اقلام کشاورزی و غذایی خود را تأمین کند و استرالیا از جملهی این کشور ها بود.