Abstract:
در این مقاله، مطالعه نظری و تجربی در خصوص رابطه بین توسعه مالی و اندازه اقتصاد
زیر زمینی را ارائه می دهیم. در چارچوب ادبیات نظری ارائه شده ، سرمایه گذاران می توانند
با افشای بخشی از دارایی خود به عنوان وثیقه، هزینه اعتبار را کاهش دهند لیکن در اثر
این افشا با پرداخت های مالیاتی بالاتری نیز مواجه خواهند بود. در این مقاله بررسی
می نماییم که توسعه مالی سبب کاهش اندازه ا قتصاد زیر زمینی می شود. در مقابل،، و قوع
ا قتصاد زیر زمینی نیز می تواند توسعه بخش مالی را تحت تاثیر قرار دهد . لذا یکی از
دغدغه های سیاست گذاران و متولیان امر، شناسایی اندازه ا قتصاد زیر زمینی و تلاش در
جهت کاهش اندااه و کنترل آن (الاخص از طریق بخش مالی وایجاد منافع ومنداف و
هزینه هایی در بالا فعالیت بنگاه ها در حوزه های رسمی و یا غیررسمی( می باشد. با توجه
به این مسئله، این پژوهش تلاش می کند رابطه بین توسعه مالی و ا قتصادی زیر زمینی در
34 کشور منتخب شامل، ایران را در فاصله سالا های 2015 - 1995 مورد بررسی قرار دهد.
نتایج تحقی نشان می دهد تمامی معادلات ضریب تصحیح خطا منفی بود و در هر دور
بخشی از خطا جهت رسیدن به تعادل بلند مدت اصلاح می گدردد. هم چنین اعتبار
پرداختی به بخش خصوصی در دور اول تاثیری افزایشی لیکن در دور بعدی تاثیر ی
کاهشی بر اندازه ا قتصاد زیر زمینی دارد که این امر کارایی بالاتر پرداختی اعتبار به بخش
خصوصی در طول زمان را نشان می دهد.
he financial sector is one of the sectors that contributes to the expansion or decline of the underground economy. In particular, the financial sector performs many important functions in an economy, including providing credit for entrepreneurs and allowing them to monitor business transactions for tax purposes. In contrast, the occurrence of the underground economy can inhibit the development of the financial sector. Therefore, the authorities should look more closely at the interplay between these two indicators and consider their interactions in their policymaking and policymaking. With this in mind, this study attempts to examine the relationship between financial development and the underground economy in 34 selected countries, including Iran, from 1995 to 2015. The results show that all the error correction equations are negative and each part of the error is corrected to achieve long run equilibrium.