Abstract:
رسالت این پژوهش بررسی مفاهیم وصفی در «میان فزود» (معترضه) های شاهنامه فردوسی و تعیین تاثیر و میزان کاربرد عناصر بلاغی (تشبیه، استعاره، اغراق و...) در آن است.امّا «میان فزود» را میتوان با تساهل و تسامح همان «جمله معترضه» دانست با این تفاوت که «میان فزود» جامعیت و شمول بیشتری دارد. در این مقاله تلاش بر آن بوده است که گزیده ای از «میان فزود »های با مفهوم وصف که از تنوع ساختاری برخوردارند، مورد بررسی قرار گیرد.این «میان فزود»ها بیشتر به وصف امور محسوس و ملموس؛ همچون: طلوع و غروب خورشید، صحنه های نبرد، اشخاص و اشیاء، اماکن و غیر آن پرداخته است که رنگ و لحن حماسی در آنها کاملا مشهود است. نمونه های ارائه شده در مقاله حاضر بیشتر به خاطر محتوای آنها بر مضامین و مفاهیم گوناگون وصفی بوده است و اما از جهت ساختار، قالب پربسامد، آن دسته از «میان فزود»هاست که در یک مصراع گنجانیده شده است.از دیدگاه بلاغی، فردوسی کمترین استفاده را از استعاره و بیشترین بهره را از اغراق و مبالغه برده است.میان فزودهای وصفی شاهنامه، مجالی بوده است برای شاعر که هنر شاعری خود را به نمایش بگذارد که این خود دلیلی بر تخیل وسیع او است.
The mission of this research consists of examining the descriptive concepts in parentheses of "Ferdowsi’s Shahnameh" and determining the effect and extent of the use of rhetorical elements (simile, metaphor, exaggeration, etc.).
However, parenthesis is almost same as Between added except that "parenthesis" is a more concept. In this paper, it has been attempted to examine a selection of "parenthesis" with a descriptive concept and of structural diversity.
Such "parentheses" are mostly focused on describing of tangible things, such as sunrise and sunset, battle scenes, people and objects, places, and so on, and highlight the color and epic tone. The choice of examples for this paper is mostly based on their content and their diverse descriptive themes; however, for the structure, the "parentheses" incorporated into one hemistich were considered.
From the rhetorical point of view, Ferdowsi has made the least use of metaphor and the greatest of exaggeration.
The parentheses in Shahnameh have made it possible for the poet to portray his poetic art, which in turn evidence his vast imagination.
Machine summary:
میان فزود (معترضه ) مجالی برای وصف در شاهنامۀ فردوسی (ص ١٠٣-١١٨) خدیجه خسروی٢، جلال خالقی مطلق (نویسنده ی مسئول )٣، علی ایمانی٤ تاریخ دریافت مقاله :زمستان ١٣٩٧ تاریخ پذیرش قطعی مقاله :زمستان ١٣٩٧ چکیده رســالت این پژوهش بررســی مفاهیم وصــفی در «میان فزود» (معترضــه ) های شــاهنامۀ فردوسـی و تعیین تأثیر و میزان کاربرد عناصـر بلاغی (تشـبیه ، اسـتعاره ، اغراق و...
» (صور خیال در شعر فارسی، شفیعی کدکنی: صص ١٣٨-١٣٧) روش پژوهش حا ضر ا ستخراج و تحلیل آن د سته از میان فزودها ست که به و صف در جوانب مختلف اختصاص دارد و منبع اصلی شاهنامۀ فردوسی ـ پیرایش نهایی جلال خالقی مطلق ١- است ، و شماره های یاد شده در کنار ابیات به این ترتیب است : شماره اول از سمت راست ، شمارة جلد و دومین ، شمارة صفحه و سومین ، شمارة بیت .
»(تصویرآفرینی در شاهنامه فردوسی، رستگار: ص ٧) بهره گیری از این اوصاف کوتاه بیشتر به صورت یک مصراع است که بسیاری از آنها نیز در قالب «میان فزود» (معترضه ) بیان شده است و این ویژگی یعنی استفاده از عنصر ایجاز در شعر فردوسی درخور توجه است .