Abstract:
افزایش کنش‌گری جمهوری اسلامی ایران در خاورمیانه از سال 2005 در قالب ایجاد ائتلاف موسوم به محور مقاومت همراه با نمایش قدرت در عراق، سوریه، لبنان و یمن موجب مطرح شدن ایران به عنوان یک قدرت منطقه‌ای شده است. این نمایش قدرت مرهون موقعیت و ویژگی‌های منحصربه فرد داخلی در کنار تاثیر‌پذیری از رخدادهای منطقه‌ای و بین‌المللی بوده است. این نوشتار با بهره‌گیری از روش تحلیلی-توصیفی مبتنی بر منابع کتابخانه‌ای و اینترنتی در پی پاسخ به این پرسش است که نقش مولفه‌های قدرت ملی در افزایش قدرت و نفوذ منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران چه بوده است؟ یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد چهار متغیر موقعیت جغرافیایی(ژئوپلیتیکی-ژئواکونومیکی)، مولفه‌های اقتصادی(نرخ رشد اقتصادی، درآمدهای نفتی، تولید ناخالص داخلی، سرانه تولید ناخالص داخلی، صادرات و واردات)، مولفه قدرت نظامی(استراتژی، هزینه‌ها، تجهیزات نظامی و نقش سپاه پاسداران در سیاست‌های منطقه‌ای) و اتخاذ هویت اسلام شیعی تاثیر مهمی در افزایش ضریب نفوذ و قدرت منطقه‌ای ایران داشته است.
Increased activism of the Islamic Republic of Iran in the Middle East since 2005, in the form of a coalition called the Axis of Resistance accompanied by the display of power in Iraq, Syria, Lebanon and Yemen, has raised Iran as a regional power. This show of power is due to the unique position and characteristics of the interior, along with the impact of regional and international events. This paper uses the analytical-descriptive method based on library and internet resources to answer the question of what role the components of national power have been in increasing the regional power of the Islamic Republic of Iran? The findings of this research show that four variables of geographic location (geopolitics-geo-economics), economic components (economic growth rate, oil revenues, GDP, GDP per capita, exports and imports), military power component (strategy, costs, military equipment and role The IRGC in regional politics) and the adoption of Shi'a Islam identity has had an important influence on increasing the regional influence and power of Iran.
(
, 
, 
)
