تبیین حقوقی مفهوم «دارایی» و انواع آن در جهان مجازی Journal Article

در جهان مجازی دارایی مجازی به صورت کدهای نرم افزاری خاصی تعریف می‌شود که مانند اشیاء فیزیکی، دارایی‌های شخصی جهان واقعی و یا بخشی از واقعیت عمل کرده و دارای کیفیات مشابهی هستند. دارایی‌های مجازی به جهت بهره مندی از حمایت قانونی باید چندین شرط را برآورده کنند. این دارایی‌ها نه تنها باید خصوصیات فیزیکی دارایی‌های جهان واقعی را داشته باشند، بلکه باید دیگر خصوصیات نامحسوسی که قابل تفکیک از دارایی‌های واقعی نیستند را هم دارا باشند. ابهامی که درمورد مفهوم دارایی مجازی وجود دارد بسیار شبیه به ابهامی است که در مورد مفهوم دارایی واقعی وجود دارد. از آن جایی که کلمه دارایی درحقوق واقتصاد درمعانی متفاوتی به کار می‌رود چنین ابهامی دور از انتظار نیست. عوام دارایی را به صورت مالکیت اشیاء وچیزها می‌بینند. حقوقدانان دارایی را به صورت حقوق مرتبط با اشیاء و مسائل تعریف می‌کنند. علاوه بر تفسیرهای متفاوتی که از مفهوم دارایی وجود دارد، مسئله این است که قانون جهان واقعی بر دارایی‌های محسوس (به جز چند مورد استثناء) تاکید می‌کند که این مسئله در سیستم‌های حقوقی رومی – ژرمنی بسیار بارز است. به دلیل تمرکز بر خصوصیت محسوس بودن دارایی‌ها به نظر می‌رسد که حقوقدانان بحث دارایی‌های مجازی را کاملاً مورد بی توجهی قرار داده‌اند. به هر روی، شرط محسوس بودن دارایی‌ها تنها دلیل این بی توجهی نیست، موارد استثنایی وجود دارند و امکان توسعه بحث دارایی‌های مجازی موردی است که در سالهای اخیر بسیار مورد توجه بوده است. در این مقاله به شیوه توصیفی تحلیلی به تبیین این مقوله اشاره داشته‌ایم.

In the virtual world, virtual assets are defined as specific software codes thatact like physical objects, personal assets of the real world, or part of reality,and have similar qualities. Virtual assets must meet several conditions inorder to benefit from legal protection. These assets must not only have thephysical characteristics of real-world assets, but must also have otherintangible features that are indistinguishable from real assets. The ambiguityabout the concept of virtual assets is very similar to the ambiguity about theconcept of real estate. Since the word asset is used in different ways in lawand economics, such ambiguity is not unexpected. The common people seeproperty as the property of objects and things. Lawyers define property asrights related to objects and issues. In addition to the different interpretationsof the concept of asset, the problem is that the law of the real worldemphasizes tangible assets (with a few exceptions), which is very evident inRoman-German legal systems. Due to the focus on the tangible nature ofassets, lawyers seem to have completely neglected the discussion of virtualassets. However, the conditionality of assets is not the only reason for thisneglect, there are exceptions, and the possibility of expanding the discussionof virtual assets is a case that has received much attention in recent years. Inthis article, we refer to the explanation of this category in an analyticaldescriptive manner.

سؤالي کـه مطـرح ميشود اين است که در صورت قطع دسترسي به ايـن بـازار توسـط تهيـه کننـده تکليـف کاربران و داراييهاي مجازي آنها چيست ؟ اين مسئله يک وجوه مهمي است که دادگاههـا بايد به آن توجه کنند چرا که بازيگران و تجارتهاي ايجاد شده در جهان مجازي وابسـته به وجود بازارهاي مجازي در جهانهاي مجازي هستند. به رغـم اينکـه اين رويه ممکن است نوعي سرمايه گذاري زمان و تلاش بـه حسـاب بيايـد و بـر اسـاس تئوري مالکيت لاک و بر اساس زحمتي که کشيده شده قابل دفاع باشد، بليزر بحث ميکند که بازيگران شايد چنين زمان و زحمتي را از ابتدا صرف نميکردند اگر احساس ميکردند که داراييهاي آنها مورد حفاظت قرار نميگيرد (٦٧ . برک بحث ميکند که اگرچه تهيه کنندگان خواهان اعمال قانون کپيرايت براي همـه عناصر مفرد محيط مجازي هستند، تعداد ترکيب هاي حاصل از اين عناصر بسيار زيـاد و متنوع است و به نظر ميرسد که بازيگران در توسعه خروجي صوتي و تصويري جهـان مجازي نقش فعالي دارند. p ,٢٠١٠ ,and Burk) بحث اعطاي حق کپيرايت به مخلوقات کاربران بـر مبنـاي استفاده دگرگون کننده از محصولات تعاملي ديجيتال مانند محيط هاي مجازي موضـوعي که در قوانين به آن بي توجه شده است . اين رويه براي محيط هاي مجازي مبتني بر بازي بسيار معمـول اسـت کـه بـه عنوان نمونه ميتوان به بازي وارکرافت اشاره نمود. چنين ابزارهاي حقوقي مبين اين موضوع هستند که کاربران ميتوانند نسبت به کنترل داراييهاي مجازي خود و به خصوص زمين هايشان حقوق قابل اجرايي داشته باشند.