Abstract:
با بررسی اشعار طنزآمیز شاعران سبک هندی، میتوان به تاریخی جدید و متفاوت با آنچه در کتب تاریخی نوشته شده است، دست یافت. تاریخ دقیق از ملّتی که در قرن های یازدهم و دوازدهم هجری در ایران میزیسته اند و در آن از مسائل اجتماعی، اخلاقی، فرهنگی، دینی و ... صحبت به میان آورده اند؛ به بیان دیگر در طنز سبک هندی، تاریخ بیدادها، نابسامانیها و بی رسمیهای مردم آن روزگار آمده است که بر خلاف تاریخ محض که هرگز تکرار نمیشود، همواره گریبانگیر جوامع بشری است. شاعران طنزپرداز سبک هندی در ساختار طنزهای خود، با زبان ادبی- هنری و با آگاهی از رموز بلاغت و به کارگیری شگردهای گوناگون آن، کلام رندانه خود را در خطاب به اهل تفکر و تامّل سروده اند. جستار حاضر با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی در تلاش است، میزان تاثیرگذاری شگردهای بلاغی را در اشعار طنزآمیز دو نفر از شاعران معروف سبک هندی؛ یعنی بیدل دهلوی و کلیم کاشانی کشف کند. برای دستیابی به این هدف، اشعار طنزآمیز این دو شاعر، مورد بررسی قرار گرفت و عناصر بلاغی موجود در طنز آنها مشخص شد. طنزهای ایشان از نوع طنز تمثیلی است که عناصر بلاغی در آن سهم عمده ای ایفا میکند. در این مقاله به دنبال پاسخ به این سوال هستیم که کدام عناصر بلاغی در سبک طنزپردازی بیدل و کلیم بیشترین نقش را داشته اند؟<-p> <-p>
Investigation of satirical poems of Indian style poets can provide insights into a new history that is different from that covered in the historical books. This history offers a detailed description of a nation that lived in Iran during the 11th and 12th centuries AH and covers social, ethical, cultural, religious and other aspects of their lives. In other words, the Indian style gives an account of the history of unrests, turmoil and cruelties that have, unlike pure history that is never repeated, been plaguing human societies over the course of history. In their satirical poetry, Indian style poets draw on literary-artistic language and mysterious rhetoric styles to address the reflective and wise people. In the present descriptive-analytical study attempts are made to investigate the influence of rhetorical techniques on the satirical poems of two famous Indian style poets namely Bidel Dehlavi and Kalim Kashani. To this end, the satirical poems of these two poets were studied and their rhetorical elements were identified. According to the results, Allegorical satire which is characterized by significant number of rhetorical elements account for the bulk of satirical language in their poetry. In the present article attempts are made to figure out which rhetorical elements play the most significant role in Bidel and Kalim's satirical style.
Machine summary:
در طنزهای بیدل و کلیم عناصر بلاغی به حدی در برجسته شدن مفهوم طنز تأثیر دارد که اگر عناصر بلاغی را از طنزهای آنها حذف کنیم ، ماهیت طنزآمیز بودن خود را از دست میدهند و چه بسا، دیگر خواندن آن برای مخاطب لطفی نداشته باشد.
١- پیشینۀ تحقیق تتبع و تحقیق در خصوص نقش بلاغت و صورخیال در طنزهای شاعران سبک هندی، در مقایسه با سایر ادوار شعر فارسی بسیار ناچیز است و تنها اثری که نقش بلاغت را در شعر سبک هندی بررسی کرده است کتاب « شاعر آینه ها » اثر دکتر محمد رضا شفیعی کدکنی است که در آن به بررسی شعر بیدل دهلوی از نظر مفاهیم و عناصر بلاغی میپردازد و از موضوعاتی چون : وابسته های عددی، تصاویر پارادوکسی، حس آمیزی، تشخیص ، تجرید، اسلوب معادله و تمثیل و ...
٢- ضرورت تحقیق از آنجا که بررسی عناصر بلاغی در اشعار بیدل و کلیم و شناخت مضامین طنزآمیز آنها، رمز ورود به جهان اندیشۀ ایشان است و وجود مضامین انتقادی در طنزهای آنان ، بیانگر نوع تفکر و برداشت این طنزپردازان از اوضاع زمانۀ خود میباشد و همچنین دستمایه ای برای آگاهی خوانندگان از اوضاع اجتماعی، اخلاقی، دینی و فرهنگی روزگار آنان ، به شمار میرود، در این مقاله به دنبال نشان دادن تأثیر و نقش بلاغت در سبک طنزپردازی این دو شاعر مهم سبک هندی هستیم تا بتوانیم به جهات ادبی طنز در اشعار آنان دست یابیم .