دربست، یوسف آباد Literature and art

به شوره‌های سفید و ریز موهات نگاه کردم و دوباره گفتم: آخه شما نمی‌دونین طلوع بالای ساختمون تئاتر شهر چه‌قدر قشنگه. یک نفس عمیق کشیدی و از بالای عینکت نگاه تندی به من انداختی: فقط آسمون بالای تئاتر شهر اون شکلیه؟ ده تا مکعب مربع و ده تا مکعب مستطیل تو زوایای مختلف تا آخر ساعت... حتی صبح آن شبی که از درد اتاق را روی سرت گذاشته بودی و من آن‌قدر این طرف و آن طرف دویدم تا آخر سر نمی‌دانم چه آمپولی به تو زدند که من دردم آمد اما تو بالاخره خوابیدی. با دهان خشک شده بریده بریده پرسیدم: وای حسام تو رو خدا راست گفتی؟ یعنی دیگه رفتنی شدیم؟ بلند شدی و کتت را پوشیدی و به جای جواب پرسیدی: داشتی می‌اومدی نونوایی باز بود؟ عصرونه که می‌خوری؟ پنیر و خیار و گوجه‌رو در بیار بیرون تا شاگردام نرسیدن یه عصرونه‌ی مشتی بزنیم با هم روزهای آخری. ساعت هفت و سی دقیقه صبح بود.