Abstract:
هدف این مقاله، تحلیل و بررسی خطمشیها و سیاستها و عملکرد دولتهای پس از انقلاب اسلامی در حوزه اقتصاد سینما است. روش مورد استفاده از نظر هدف کاربردی، از نظر داده کمی و کیفی و از نظر نحوه اجرا مکانیسم علّی و ردیابی فرایند است. دادهها شامل تمامی اسناد و مصوبات و آئیننامههای دولتها و وزیران فرهنگ و ارشاد اسلامی جمهوری اسلامی ایران و مصاحبه با صاحبنظران بوده است. از دادههای ثانویه و آمارهای موجود نیز برای بررسی نتایج عملکرد دولتها در حوزه اقتصاد سینما بهره برده شده است. سپس با روش فرایند ردیابی و مکانیسم علّی روند وقایع هر دوره در قالب نمودار واقعه-ساختار نمایش داده شده است. یافتهها نشان میدهد: در تمامی دورهها و دولتها خطمشیها و سیاستها بر اساس دیدگاهها و تفکرات خاص هر دولت و حتی سلایق فردی اتخاذ شده و با تغییر افراد و دولتها به یکباره در خطمشیها تغییر روی داده است. تکاهش اکران فیلم خارجی و افزایش تعداد جشنوارههای داخلی بوده است. حتی در شاخص تولید نیز در برخی دورهها کمتوجهی و غفلت صورت گرفته است. بنابراین در حوزه اقتصاد سینما خلأ وجود یک سیاستگذاری کلی و غالب وجود دارد که تمامی دولتها و مسئولان در راستای تحقق اهداف آن فعالیت نمایند.
This article's goal is analysis of government's cultural policies and actions in area of cinema economics after the Islamic revolution. The used method is applied (goal), qualitative and quantitative (data) and causal mechanism. Data are consisted of governmental documents and interview of the experts. Second data and statistics are also used for study of the governments operations. The processes are shown by causal mechanism diagrams. The results show that: policies in all periods and states are on the basis of the states ideology and thinking and also are dependent to who are responsible of cinema affairs. Decrease of foreign film exhibition and internal film festivals are the continuous policies of all periods. So there is a failure in cinema economics policy making in order to achieving goals that is lack of a long term comprehensive policy and vision. In all periods infrastructures cinema economics were ignored.
Machine summary:
صنعت سینما، علاوه بر اینکـه در اکـران داخلـی ، سـینمای خانگی و صادرات فیلم های سینمایی ارزشمند داخلی می تواند منبـع درآمـد مسـتقیم قابـل توجهی برای دولت و کشور باشد، برگزاری جشـنواره هـای سـینمایی ، بـه ویـژه در سـطح بین المللی در کشور به نوعی به گسترش و رونق گردشگری می انجامد کـه هـم بـه لحـاظ فرهنگی و هم اقتصادی دارای اهمیت است .
در این مقاله بر آنـیم کـه بـا توجـه بـه اهمیت موضوع ، سیاست های فرهنگی در حوزه اقتصاد سینما و عملکرد دولت ها و به تبـع آنها، مسئولان سینمایی کشور را در بازه زمانی سال ١٣٦١ تا ١٣٩٦ مورد تحلیل قرار دهـیم .
بنا بر مباحث بیان شده ، در این مقاله برای تحلیل و بررسی سیاسـت هـا و عملکردهـای دولت ها در حوزه اقتصاد سینما در سال های پس از انقلاب ، با توجه بـه اسـناد و مصـوبات مرتبط ، نتایج مصاحبه با صاحب نظـران و داده هـای ثانویـه از روش مکانیسـم علّـی Causal mechanism و ردیابی فرایند استفاده شده است .
حاصل خط مشی ها، اقدامات و عملکرد سال های ١٣٦٨-١٣٦١ منبع : معاونت توسعه فناوری سازمان سینمایی (١٣٩٥) همان طور که در نمودار بالا مشاهده می شود، انتخاب سیاست ها و عملکردهـای دولـت درسال های مورد نظر سبب بازده و عملکرد مثبـت رو بـه رشـد آن در زمینـه تولیـد فـیلم ، برگزاری جشنواره های داخلی ، شرکت در جشنواره های خارجی و میـزان جلـب مخاطـب برای سینما بوده است .