Abstract:
ابهام پژوهش این است که علی رغم هژمونیک شدن حجاب اسلامی از اواسط 1358 هـ. ش و به ویژه با حذف گفتمان سکولاریسم (وبه دنبال آن انگاره حجاب مورد نظر آن) و هژمون شدن گفتمان اسلام گرایی (به عنوان تنها گفتمان موجود که میتوانسته انگارهی خود از حجاب را بدون رقیب هژمون سازد) از سال 1360 هـ ش، مسالهی حجاب همچنان موجودیت داشته است. پرسش این است که: «چگونه و چرا مسالهی حجاب در جمهوری اسلامی ایران ایجاد گشته و تداوم یافته است؟» پژوهش حاضر با روشی توصیفی – تحلیلی این فرضیه را به آزمون گذاشته است که «مساله حجاب معلول قرائتهای متفاوت خرده گفتمانهای گفتمان اسلام گرایی (گفتمانهای جنگ، سازندگی، اصلاح طلبی و اصول گرایی)، بر مبنای فضای گفتمانی خود، از انگارهی حجاب اسلامی (حد حجاب شرعی (حد حجاب حداکثری و حداقلی) و تکلیف حکومت در الزام یا عدم الزام به حجاب) است». واکاوی منابع و دادههای دست اول تاریخی و ردیابی فرآیند منازعات گفتمانی حجاب در این دوره، فرضیهی طرح شده را اثبات مینماید.
The ambiguity of the research is that despite of the hegemony of Islamic Hijab since mid-1358 Hijri, In particular, by removing the discourse of secularism (and the idea of its notion of Hijab), and the hegemony of the discourse of Islamism (as the only existing discourse that could dominate its notion of Hijab without rival), since the 1360 Hijri, the issue of Hijab have still been exist. The question is that: "How and why was the issue of Hijab created in the Islamic Republic of Iran?" The present study, by using a descriptive-analytical method, has tested the hypothesis that “the issue of Hijab has resulted in the different readings of the subdivisions of Islamist discourse (the discourses of war, Sazandegi State`s Discourse, reformism, and Principlism) that based on their discursive space from the notion of Islamic hijab ( The extent of the Hijab (maximal and minimal Hijab) and the d