Abstract:
سلوک تقوایی، یکی از روشهای کسب معرفت دینی است. بیشترین کارکرد این روش در دستیابی به معرفت شهودی است که مورد توجه ویژه متصوفه و اهل عرفان بوده است، اما فلاسفه، متکلمان و دیگر عالمان اسلامی نیز متناسب با مباحث معرفتی خود به آن توجه کردهاند. فلاسفه اسلامی در معرفةالنفس فلسفی درباره این روش تحقیقات ارزندهای دارند. برخی از متکلمان اسلامی نیز در مقدمه آثار و مباحث کلامی خود، ابزارها و راههای شناخت را بررسی کرده و روش مفید در علم کلام را تبیین کردهاند. از آنجا که روش سلوک تقوایی در برخی از آیات و روایات نیز مطرح شده است، روش مزبور توجه مفسران قرآن کریم و شارحان روایات را نیز به خود جلب کرده است. در نوشتار حاضر این روش از منظر عقل و آیات و روایات مورد بررسی قرار گرفته و آراء شماری از متفکران مطرح در اینباره نقل و ارزیابی شده است
Pious behavior is one of the ways to acquire religious knowledge. The most useful function of this method is to achieve intuitive knowledge, which mystics has had special interest to it, and also philosophers, theologians and other Islamic scholars have paid attention to it in accordance with their epistemological topics. Islamic philosophers have valuable researches on this method in philosophical self-knowledge. In the introduction of their theological works and discussions, some Islamic theologians have examined the tools and ways of cognition and explained the useful method in theology. Since the method of pious conduct has been discussed in some verses and narrations, this method has also attracted the attention of the commentators of the Holy Quran and the commentators of the narrations. In the present article, this method has been studied from the perspective of reason, verses and narrations, and the opinions of a number of prominent thinkers in this regard have been quoted and evaluated.
(
, 
, 
)
