Abstract:
زمانی که فرانسویان بر الجزایر حاکم بودند، ادبیات این کشور وسیله‌ی بود برای مبارزه علیه استعمارگر. بعد از استقلال، ادبیات سمت و سوی دیگری پیدا کرد: تعداد زیادی از نویسندگان در پی ردپای هویت چندپاره‌ی الجزایری و پاسخ به این سوال که چرا هنوز خشونت کشور را ترک نکرده‌است قلم‌فرسائی کردند و به همین دلیل بسیاری کشته شدند از جمله طاهر جاعوط روزنامه‌نگار و نویسنده. دومین رمان او جویندگان استخوان (1984) بر ماندگاری خشونت در پسااستعمار متمرکزاست: با وجود خروج استعمارگر و پیروزی مردم در جنگ‌های استقلال، خشونت هنوز پابرجا و درحال گسترش است. هدف از نگارش این مقاله بررسی رمان به عنوان ژانری ترکیبی، برای یادآوری بخش‌هایی از تاریخ که به فراموشی سپرده شده، دست‌کاری شده یا اساسا نوشته نشده‌اند و تحلیل جویندگان استخوان است: این رمان جامعه‌ای که تسلیم روابط اداری فاسد و نفوذ اسطوره‌هایی که به مقاومت در برابر صلح در پسااستعمار دامن می‌زنند را به تصویر می‌کشد؛ جامعه‌ای که آرمانهایی را که برایشان جنگیده به دست فراموشی سپرده‌است.
When French government was ruling against Algeria, the Algerian literature was a means of fighting against Colonialists. After the independence, the literature found another orientation: a large number of writers, searching a trace of the jumbled Algerian identity and trying to find an answer to the question of why violence still did not leave the country, got started to write; so many were killed, including Taher Djaout, journalist and writer whose second novel, The Bone Seekers (1984) focuses on the persistence of violence in the post-colonial age: Despite the withdrawal of the colonialism and the victory of the people in the independence wars, violence is ongoing and expanding. The present article, by analyzing Bone seekers, tries to study the novel as a combination genre and reminiscent of the forgotten and unwritten parts of history. This novel draws a society dominated by corruption, opportunism and hegemony of the violence that betrayed the aims for which people fought.
Machine summary:
ادبيات داستاني در مقابله با فراموشي پسااستعمار:بررسي رمان جويندگان استخوان نوشته ي طاهر جاعوط * شراره چاوشيان استاديار گروه فرانسه ، دانشکده ادبيات ،دانشگاه الزهراء، تهران ، ايران (تاريخ دريافت : ٩٨/٠٦/١٢، تاريخ تصويب : ٩٨/٠٧/٢٤، تاريخ چاپ : تابستان ١٣٩٩) چکيده ادبيات الجزاير که در زمان حکمراني فرانسويان بر اين کشور، وسيله اي بود براي مبارزه عليه استعمارگر، پس از استقلال ، سمت و سوي ديگري يافت : نويسندگان بسياري از جستجوي هويت گم شده و چندپاره ي الجزايري و تداوم خشونت در اين کشور نوشتند و عده ي زيادي از آنان از جمله طاهر جاعوط ، نويسنده و روزنامه نگار، در اين راه کشته شدند.
از سوي ديگر همانگونه که جويس در فرامتن مي نويسد: روايت هاي فردگرايي که درصدد جايگزين کردن ادبيات و سياست هاي غربال شده ي دولتي هستند، با واکنش هاي منفي و مأيوس کننده اي از جانب احزاب سياسي ، ناشران ، مصوبات مميزي و نهايتا خوانندگان به عنوان اصلي ترين ارکان تشکيل دهنده جامعه ي سياسي سازي شده روبه رو مي شوند (رجوع شود به شهريار منصوري ، ١٣٩٦، ١٠١) __________________________________________________________________________ ١ (٢٠١٥-١٩٣٦) Assia Djebar نويسنده ، مورخ و استاد دانشگاه الجزايري ٢ Le Blanc de l’Algérie جاعوط همچنان که به گذشته ي خويش و تاريخ کشورش باز مي گردد، بر حسب الگوي شخصيت هايش ، به حقيقت تاريخ الجزاير اگاهي يافته و از اين رو شروع به برقراري پيوند ميان دوره هاي مختلف تاريخي و نيز مناطق جغرافيايي مختلف کشورش مي کند.
(
, 
, 
)
