Abstract:
آدمی از آغاز زندگی تا پایان زندگی خویش به طور فطری به ارزش‌های اخلاقی گرایش دارد و
شخصیّت وی همواره با معیار فضایل و رذایل اخلاقی محک می‌خورد و هر کس در این سنجش
به امتیاز بالاتری دست یازد در خاطر مردمان و نزد خدای خود جایگاهی رفیع و ارزشمند خواهد
داشت. بدین جهت پیام آوران الهی در طول تاریخ بشریّت» با فراخوانی امّت‌ها به پرستش یگانه
آفریدگار جهان» با تکیه بر ارزش‌های اصیل اخلاقی در همه ابعاد زندگی» انسان را به رشد و
رویش رهنمود می‌ساختند. بررسی بینامتنی از شعر شاعران» از جذاب‌ترین مقوله‌های نقد ادبی
است؛ مقاله حاضرء پژوهشی است که تاثیراجناس فضایل و رذایل غزلیات سعدی بر غزلیات
شهریار از منظر تطبیقی بررسی و موارد اقتباس و الهام از غزلیّات سعدی در غزلیّات شهریار نشان
داده می‌شود. شباهت و همسانی افکار اخلاقی» بن مایه‌های اصلی این مقاله است که با شاهد
مثال‌های عینی تطبیق داده شده‌اند و غزلیّات شهریار از رهگذر تاثیرپذیری از غزلیّات سعدی با
توجّه به رویکرد تطبیقی قابل مطالعه است.
Machine summary:
بررسی تطبیقی بینامتنی در غزليّات سعدی و شهریار با تکیه بر نکات اخلاقی هدایت نقوی 1 ، مهدی ماحوزی 2 و شهین اوجاق‌علی‌زاده 3 چکیده آدمی از آغاز زندگی تا پایان زندگی خویش به طور فطری به ارزش‌های اخلاقی گرایش دارد و شخصیّت وی همواره با معیار فضایل و رذایل اخلاقی محک می‌خورد و هر کس در این سنجش به امتیاز بالاتری دست یازد در خاطر مردمان و نزد خدای خود جایگاهی رفیع و ارزشمند خواهد داشت.
» (براون،1366: 215)؛ بسیاری از ادیبان و نقّادان، سعدی را معلّم اخلاق دانسته‌اند: «معلم اخلاقی که در اعماق ضمیر شیخ در کنار یک شاعر حسّاس شورمند سرمی‌کند، منادی اخوّت انسانی و مبشرّ عدالت اجتماعی است و او این هر دو را لازمة درک درست از مفهوم انسانیّت می‌داند.
مبادی دینی را با انواع گوناگون در شعر و نثر آورده و خود به آن عمل کرده است و در این کار، نه به شیوه ریاکاران سخن می‌گوید ونه هم به لهجه خشک و ملال‌انگیز زهد فروشان، بلکه به زبان فصیح و تعبیرات تازه و دلنشین و تمثیل‌های گوناگون، دیانت و اخلاق را با هم مخلوط کرده و پیوسته سلامت اجتماع را در نظر گرفته است از این رو مورد تکریم واحترام جامعه قرار دارد.
شماره‌های فضایل و رذایل بر اساس دیوان سعدی به تصحیح حبیب یغمایی به کوشش مهدی مدائنی سال 1390 در پژوهشگاه علوم انسانی و دیوان شهریار به قلم لطف الله زاهدی که در سال 1387 در دو جلد در انتشارات زرّین چاپ شده است.
(
, 
, 
)
