Abstract:
در فرهنگهای مختلف، افراد برای ساختن بازنماییهای زبانی زمان از فضا استفاده میکنند. به طورکلی، دو رویکرد مختلف نسبت به عبارتهای زمانی اشارهای مشهود است: یکی استعاره زمانمتحرک و دیگری استعاره ناظرمتحرک. در استعاره زمانمتحرک، زمان به گونهای در حال حرکت به جلو مفهومسازی میشود. درحالیکه در استعاره ناظرمتحرک، ناظر در حال حرکت به جلو مفهومسازی میگردد. هدف این پژوهش بررسی شناختی تأثیر مصنوعات فرهنگیبر درک استعاری مفهوم زمان در زبان فارسی است. دراینراستا، به پیروی از دافی و فیست (2014) سه آزمون بر اساس پرسش مبهم جلسه چهارشنبه مکگلون و هاردینگ (1998) تهیه شد. آزمایش اول بهطور مستقیم ارتباط پاسخها به پرسش جلسه چهارشنبه در دو شرایط تقویمی و فرازبانی را بررسی میکند. آزمون دوم، روابط خاص فرهنگی بین فضا و زمان و نقش جهت رسمالخط فارسی را در استدلال زمانی بررسی میکند. در آزمون سوم، با تکیه بر بازنماییهای مدور زمان، نقش ساعت آنالوگ در رفع ابهام از پرسش جلسه ظهر بررسی میشود. این امر با مقایسه پاسخهای مشارکان با ساعت دارای جهت ساعتگرد و پادساعتگرد انجام گرفت. بدینمنظور، تعداد 40 گویشور فارسیزبان از دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان برای انجام آزمونها انتخاب گردیدند. از آزمون همخوانی خیدو برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان میدهد دیدگاه افراد در مورد حرکت رویـدادها در زمان نه تنـها ناشی از تجربههایشان از حرکت در فضا میباشد، بلکه ریشه در الگوهای تعاملی آنها با مصنوعات فرهنگی نیز دارد. علاوه بر این، نتایج نشان میدهد که در درک عبارتهای استعاری مبهم زمانی، افراد به طور خودکار به بازنماییهای فضایی درمورد زمان دسترسی دارند و از آنها استفاده میکنند. مشارکانی که با نگاشت فضا-زمان معکوس مواجه شدند، در پاسخهایشان اختلال مشاهده شد که این امر از طریق استدلال زمانی آنها منعکس شده است. در نتیجه، شکل دقیقتری از بازنماییهای زمانی نسبت به گفتار نمادین صرف ارائه میدهند. از این رو، مصنوعات فرهنگی نقش مهمی در فرایند شناختی جسمیشدگی ایفا میکنند که نه تنها به شناخت جسمیشدگی کمک میکند، بلکه بر آن تاثیر نیز می گذارد.
In different cultures, people use space to make linguistic representations of time. In general, there are two different approaches toward deictic time expressions: a Moving Time Metaphor and a Moving Ego Metaphor. In the Moving Time metaphor, time is conceived as moving forward, while in a Moving Ego Metaphor, a moving observer is conceptualized. The purpose of this research is to explore the effect of cultural artifacts on metaphorical comprehension of time expressions in Persian language. In this regard, following (Duffy & Feist, 2014), the present study was carried out based on the ambiguous question: Wednesday's Meeting suggested by McGlone & Harding (1998). The first experiment directly explores the relationship between responses to the Wednesday's Meeting question in two calendar and meta-language conditions. The second experiment examines the special cultural relations between space and time and the role of the Persian orthography direction in the time reasoning. In the third experiment, based on circular representations of time, the role of the analog clock in resolving the ambiguity is examined from the Noon's Meeting question. This was done by comparing the responses of the participants with the clockwise clock and counterclockwise clock. To this end, 40 Persian speakers were selected from the students of Sistan and Baluchestan University. Chi-square test (using SPSS software) was used for statistical analysis. The findings of this study show that the viewpoint of individuals about the motion of events in time is not only due to their experience in space movement, but also is rooted in their interactive patterns of cultural artifacts as well. In addition, the results show that in interpreting ambiguous metaphorical time expressions, individuals automatically access spatial representations of time and use them.
Machine summary:
بررسی شناختی تأثیر مصنوعات فرهنگی بر درک استعاری مفهوم زمان در زبان فارسی امیرعلی خوشخونژاد دکتری زبان شناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان ، سیستان و بلوچستان ، ایران 1 عباسعلی آهنگر استاد زبان شناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان ، سیستان و بلوچستان ، ایران پاکزاد یوسفیان استادیار زبان شناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان ، سیستان و بلوچستان ، ایران مهرداد مظاهری دانشیار روان شناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان ، سیستان و بلوچستان ، ایران تاریخ دریافت مقاله : ١١/١٠/ ٩٧؛ تاریخ پذیرش مقاله ٩٨/٤/٧ (از ص ٧٣ تا ص ٩٤) علمی- پژوهشی چکیده در فرهنگ های مختلف ، افراد برای ساختن بازنماییهای زبانی زمان از فضا استفاده میکنند.
علاوه براین ، چندین پژوهش شواهدی را ارائه داده اند مبنی بر این که تجربه های افراد مختلف با مصنوعات فرهنگی ٦ از جمله تقویم ، ساعت ، نمودار، متن نوشتاری نیز ممکن است بر بازنماییهای افراد مختلف نسبت به زمان تأثیرگذار باشد.
به علاوه ، برای بررسی فرضیه فرعی ١-٢ مبنی بر تأثیر جهت رسم الخط فارسی بر درک استعاری پرسش جلسه چهارشنبه نیز از آزمون همخوانی خیدو استفاده شد که نتایج آن در جدول ٢ ارائه شده است .
همچنین ، برای بررسی فرضیه فرعی ١-٣ پژوهش مبنی بر تأثیر جهت عقربه های ساعت بر درک استعاری پرسش جلسه ظهر با استفاده از آزمون هم خوانی خیدو جدول ٣ ارائه شده است .
A cognitive approach to the metaphorical meaning of time in Persian language.
The metaphoric representation of time: a cognitive linguistic perspective.
Language and time: A cognitive linguistics approach.