Abstract:
خانواده مهمترین محیط اجتماعی است که بر رشد افراد تاثیر میگذارد. فرد نه تنها از نظر جسمی و زیستی بلکه از نظر شخصیتی نیز تحت تاثیر تجارب اولیه خود در محیط خانواده قرار میگیرد. هدف از پژوهش حاضر آزمایش مدل رابطه علّی بین سبکهای فرزندپروری و عملکرد تحصیلی با واسطه خودکارآمدی تحصیلی و انگیزه پیشرفت در دانشجویان بود. 236 دانشجوی مقطع کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز ( 119 دختر، 117 پسر) به پرسشنامه سبکهای فرزندپروری بامریند (BPSQ)، مقیاس خودکارآمدی تحصیلی (ASES) و آزمون انگیزه پیشرفت (AMT) پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد که سبک فرزندپروری مقتدر اثر مستقیم مثبت و معنادار و سبک فرزندپروری مستبد اثر مستقیم منفی و معنادار بر خودکارآمدی تحصیلی و انگیزه پیشرفت دارند. سبک فرزندپروری آسانگیر اثر مستقیم منفی معنادار بر خودکارآمدی تحصیلی داشت اما اثر معنادار بر انگیزه پیشرفت نداشت. همچنین خودکارآمدی تحصیلی اثر مستقیم مثبت و معنادار بر عملکرد تحصیلی دارد اما بین انگیزه پیشرفت و عملکرد تحصیلی رابطه معنادار وجود ندارد. همچنین، نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی از برازش کافی برخوردار نیست، برازش بهتر از طریق حذف مسیر غیرمعنادار سبک فرزندپروری آسانگیر به انگیزه پیشرفت حاصل شد. به علاوه، اثرات غیرمستقیم کلی سبکهای فرزندپروری مقتدر، مستبد و آسانگیر با عملکرد تحصیلی با واسطه انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی تحصیلی معنادار بودند.
Family is the most important social environment that affects the people’s growth. People are affected by their homes’ environment, not only physically and biologically, but also by their personality and early experiences. The aim of this study was to test a model consisting of causal relationship between parenting styles and academic performance, by mediating role of academic self-efficacy and achievement motivation. 236 Shahid Chamran University students (117 males and 119 female) completed Baumrind Parenting Styles Questionnaire (BPSQ), Achievement Motivation Test (AMT) and Academic Self-Efficacy Scale (ASES). The findings indicated that the authoritative parenting style had a positive direct effect and the authoritarian parenting style had a negative direct effect on achievement motivation and academic self-efficacy. The permissive parenting style had a negative direct effect on academic self-efficacy but had no effect on achievement motivation. Also, academic self-efficacy had a positive direct effect on academic performance, but there was no meaningful relationship between achievement motivation and academic performance. The results showed that the proposed model does not fit the data well. Therefore, a better fit was obtained by omitting the non-significant path from permissive parenting style to achievement motivation. In addition, the indirect total effects of authoritarian, authoritative and permissive parenting styles with academic performance, mediated by the role of academic self-efficacy and achievement motivation was significant.
Machine summary:
رابطه علّی بین سبکهای فرزندپروری و عملکرد تحصیلی با واسطه خودکارآمدی تحصیلی و انگیزه پیشرفت در دانشجویان The causal relationship between parenting styles and academic performance mediated by the role of academic self-efficacy and achievement motivation in the students جلال مرادیان* روانشناسی تربیتی سیروس عالیپور و منیجه شهنی ییلاق دانشگاه شهید چمران اهواز Jalal Moradian Educational Psychology Sirous Alipour & Manijeh Shehni Yailagh Shahid Chamran University of Ahvaz خانواده مهمترین محیط اجتماعی است که بر رشد افراد تاثیر میگذارد.
هدف از پژوهش حاضر آزمایش مدل رابطه علّی بین سبکهای فرزندپروری و عملکرد تحصیلی با واسطه خودکارآمدی تحصیلی و انگیزه پیشرفت در دانشجویان بود.
236 دانشجوی مقطع کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز ( 119 دختر، 117 پسر) به پرسشنامه سبکهای فرزندپروری بامریند (BPSQ)، مقیاس خودکارآمدی تحصیلی (ASES) و آزمون انگیزه پیشرفت (AMT) پاسخ دادند.
عملکرد تحصیلی دانشجویان تحت تاثیر عوامل متعددی است که از جمله این عوامل میتوان به سبکهای فرزندپروری 2 ، خودکارآمدی تحصیلی 3 و انگیزه پیشرفت 4 اشاره کرد (آبشا، 2012؛ برایان، گالا، وود، کیمهار و چیو دیوید، 2014؛ جمالی، نوروزی و طهماسبی، 1392؛ گوآی، راتل، روی و لیتالین، 2011).
hardiness energetic targeted oriented stable پیشرفت و عملکرد تحصیلی مورد ارزیابی قرار گرفته است، و ارتباط مثبت و معنادار بین آنها نشان داده شده است (تمناییفر و گندمی، 1390؛ مهدویغروی، خسروی و نجفی، 1391).
2) سبک فرزندپروری مقتدر با عملکرد تحصیلی از طریق خودکارآمدی تحصیلی و انگیزه پیشرفت رابطه دارد.
3) سبک فرزندپروری آسانگیر با عملکرد تحصیلی از طریق خودکارآمدی تحصیلی و انگیزه پیشرفت رابطه دارد.