Abstract:
شادکامی ناشی از قضاوت و داوری انسان درباره چگونگی گذراندن زندگی است. خودکارآمدی را باور و قضاوت فرد از توانایی خود برای انجام تکلیف خاص می‌دانند و سبک‌های فرزندپروری روش‌هایی است که پدر و مادر برای تربیت فرزندان خود به کار می‌گیرند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تعیین نقش واسطه‌ای خودکارآمدی در رابطه شیوه‌های فرزندپروری با شادکامی دانش‌آموزان دختر انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دختران متقاضی کنکور سراسری شهرستان اردکان در سال تحصیلی 97- 1396 که 515 نفر گزارش شده، بودند. با استفاده از جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه به تعداد 260 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای از جامعه آماری انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های سبک‌های فرزندپروری رابینسون (2001)، خودکارآمدی عمومی شرر (1982) و شادکامی آکسفورد (1976) بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که مدل این پژوهش از برازش مناسبی برخوردار اسـت. بـا توجـه بـه یافته‌ها، سبک فرزندپروری مقتدرانه اثر مستقیم مثبت بر خودکارآمدی و شادکامی داشت. سبک فرزندپروری سهل‌گیرانه اثر مستقیم منفی بر خودکارآمدی و سبک فرزندپروری مستبدانه اثر مستقیم منفی بر شادکامی داشت. همچنین خودکارآمدی نقش واسطه‌گری خود را بین سبک فرزندپروری و شادکامی به‌خوبی نشان داده است؛ بنابراین سبک فرزندپروری با تاثیر بر خودکارآمدی می‌تواند شادکامی نوجوانان را تغیر دهد.
Happiness comes from human judgment about how to live. Self-efficacy is the personchr('39')s belief and judgment of own ability to perform a particular task, and parenting styles are the methods that parents use to raise their children. The aim of this study was to investigate the mediating role of self-efficacy in the relationship between parenting styles and happiness in female students. The statistical population of this study was all the girls who applied for the University Entrance Exam of Ardakan city in the academic year of 2017-2018, when 515 people were reported. Using the Karajsi and Morgan tables, the sample size of 260 people was selected by multistage cluster random sampling. Research tools included Robinsonchr('39')s Parenting Style Questionnaires (2001), Shererchr('39')s General Self-Efficacy (1982), and Oxford Happiness (1976). Data analysis showed that the research model had a suitable fit. According to the findings, the authoritative parenting style had a positive direct effect on self-efficacy and happiness. Permissive parenting style had a negative direct effect on self-efficacy and authoritarian parenting style had a negative direct effect on happiness. Self-efficacy had it’s the mediating role between the Parenting styles and happiness. Therefore, parenting style could change the happiness of adolescents by affecting on self-efficacy.
Machine summary:
نقش واسطه اي خودکارآمدي در رابطه شيوه هاي فرزند پروري با شادکامي دانش آموزان The Mediating Role of Self-Efficacy in relationship between Parenting Styles and Happiness in Students دکتر منصور دهقان منشادي )نويسنده مسئول ( Mansoor Dehghan Manshadi* Assistant Professor, Department of Educational استاديار گروه علوم تربيتي ، دانشگاه فرهنگيان ، يزد، ايران .
خودکارآمدي را باور و قضاوت فرد از توانايي خود براي انجام تکليف judgment of own ability to perform a particular خاص مي دانند و سبک هاي فرزندپروري روش هايي است که پدر و مادر task, and parenting styles are the methods that parents use to raise their children.
پژوهش حاضر با هدف بررسي study was to investigate the mediating role of self-تعيين نقش واسطه اي خودکارآمدي در رابطه شيوه هاي فرزندپروري با efficacy in the relationship between parenting styles شادکامي دانش آموزان دختر انجام شد.
Self-واسطه گري خود را بين سبک فرزندپروري و شادکامي به خوبي نشان داده efficacy had it’s the mediating role between the است ؛ بنابراين سبک فرزندپروري با تاثير بر خودکارآمدي مي تواند Parenting styles and happiness .
بحث و نتيجه گيري هدف پژوهش حاضر بررسي نقش واسطه اي در رابطه بين سبک هاي فرزندپروري و شادکامي بود.
در نهايت يافته هاي اين پژوهش با يافته هاي صنوبر (١٣٩٧) و اسماعيلي فر و همکاران (١٣٩٠) که رابطه معنادار خودکارآمدي با شادکامي را نشان دادند همسو است .
درنهايت طبق يافته هاي اين پژوهش سبک فرزندپروري يک متغير مهم براي خودکارآمدي و شادکامي افراد است .
(
, 
, 
)
