روشنگریهائی درباره فضاهای روشنفکری Public speaking

"مقدمتا عرض کنم که همیشه این نگرانی‌ هست که اگر چندسالی بر انقلاب ما بگذرد برادران‌ و خواهران جوان و نوجوان ما ندانند که این‌ انقلاب چه نظامی را واژگون کرده و به جای چه‌ حکومتی نشسته است،این یک نگرانی است،که‌ همهء ما باید داشته باشیم و هریک از ما در هر فرصتی‌ که داریم باید کوشش کنیم که اولا آنها که‌ بوده‌اند و دیده‌اند فراموش نکنند و آنها که نبوده‌اند و ندیده‌اند بدانند که این انقلاب چه نعمتی است‌ تنها کافی است یک لحظه بیاد بیاورند که هم- اکنون،در همین ساعت در کجا نشسته‌اید و این‌ سالن برای چه عناصری ساخته‌شده بود و به جای‌ شما مردم به جای شما امت حزب خدا چه‌کسانی‌ می‌نشستند و چه منظره‌هائی می‌دیدند. رجوع به آن سالها،دامن‌زدن به مساله‌های کاذب وقتیکه ما به آن سالها رجوع می‌کنیم می‌بینیم‌ رژیم دو نوع سرگرمی مشخص برای جامعه ابداع‌ کرده بود و خیلی حساب‌شده اینها را دامن می‌زد، یکی:برای باصطلاح خودشان عوام مردم،این‌ سرگرمی عبارت بود از فیلمهای فارسی و حتی آن‌ فرنگیها که وارد می‌کردند،برنامه‌های تلویزیون و رادیو،ترانه تصنیف،و خلاصه سر عوام مردم،را با این چیزها گرم می‌کردند،اما تحصیلکرده و دانشگاهی و روشنفکرها را چگونه باید از آن‌ واقعیتها که در جریان است غافل کرد آنها را هم‌ با همین جنجالی که بر سر مسائل ادبی و هنری ایجاد می‌کردند،همان کلمات،همان حرفها،همان زدو- خوردها که فلانی از کافه که بیرون آمده با فلان‌ شاعر دعوایش شده درست اینها را همانجور می‌نوشتند که می‌گفتند فلان هنرپیشه با فلان هنرپیشه دعوا کرده و ازدواج کرده و غیره."