Abstract:
با شیوع بیماری کووید-19در دنیا، اقدامات زیادی برای کاستن از آثار این همهگیری اجرایی شد. مهمترین آنها، توصیه به «ماندن در خانه» بود که تبدیل به سر خط اصلی شعارهاشد. با این توصیه، مدارس، ادارات و کارخانهها تعطیل شدند. همهگیری کووید-19 تا به حال تأثیرات بسیار زیادی در سبک زندگی مردم ایجاد کرده است و احتمالاً تبعات دیگری را نیز به دنبال خواهد داشت. پرسش اصلی مقاله آن است که همهگیری کووید-19 چه فرصتها و چالشهایی را به لحاظ زیستمحیطی ایجاد میکند و چگونه بر حقوق محیط زیست تأثیر میگذارد؟ سیاستهای قرنطینهسازی به کاهش تولید و حمل و نقل منجر شده است و کاهش چشمگیری در آلودگی ناشی از این رفتارها پدید آمده است. سایر آثار ممکن است سریعاً آشکار نشوند. ممکن است کووید- 19 آسیبپذیری بازماندگان را در برابر آلودگی در آینده افزایش دهد. تحولات دیگری نیز ممکن است به وقوع بپیوندد، از جمله بازنگری در ارزشهای زیستمحیطی و اقتصادی و بازنگری در نحوه تخصیص و مصرف منابع، زیرا کووید-19 اقتصاد جهانی، ملی و محلی را تحت تأثیر قرار میدهد. در نظر گرفتن هر یک از این تبعات و اثرات آنها میتواند به توسعه حقوق محیط زیست و تدوین استراتژیهای کارآمد کمک کند.
With the outbreak of Covid-19 in the world, many measures have been taken to reduce the effects of this pandemic. The most important of these was the recommendation to "stay home", which became the main line of slogans. With this recommendation, schools, offices and factories were closed. Covid-19 pandemic has so far made wide impacts in people's lifestyles, and is likely to have some other implications. The main question of this article is, what environmental opportunities and challenges does Covid-19 bring, and how do these affect environmental law? Quarantine policies have led to a reduction in production and transportation, and a significant reduction in pollution caused by these behaviors. Other implications may not be immediately apparent. Covid-19 may increase residuals vulnerability to future contamination. Other changes may occur, including revisions in environmental and economic changes and revisions in allocating and consumption of resources, as Covid-19 affects the global, national, and local economies. Considering each of these implications and their effects can help develop environmental rights and develop effective strategies.
Machine summary:
com مقدمه همه گيريکوويد-١٩،توجهات رابه عدم ارتباط بين انسان ومحيط زيست درجوامع مدرن معطوف کرده است .
١. فرصت ها به جرأت ميتوان گفت که همه گيري کوويد-١٩فرصتي طلايي براي بازنگري در بسياريازرفتارهايزيست محيطيوبه تبع آن بازنگريدربسياريازقواعدزيست محيطي فراهم کرده است .
بااين حال ،ساده انگارياست اگر تصورشودکه اين يک پيشرفت زيست محيطيباثبات وپايدارميباشد،چراکه به موازات برطرف شدن بحران وازسرگيريمجددفعاليت هاياقتصاديبه احتمال بسيارزياد،انتشار آلاينده هاوگازهايگلخانه ايبه سطح پيش ازآن برمي گردد.
بااين حال ،آن چه ازچالش هايذکرشده دربندقبل ميتوان نتيجه گرفت ،آن است که تقريباهمه قوانين زيست محيطيبراياجرادروضعيت هايغيرهمه گيري طراحي شده اندوآثارزيست محيطي رفتارانسان هارابرمبناي وضعيت هاي عادي ونه مفروضات همه گيريموردپيش بينيقرارداده اند.
١اين نکته در چارچوب همه گيري،اين پرسش راپيش ميکشدکه چه سطح ياسطوحي ازکيفيت زيست محيطيبايدبه عنوان نقطه يانقاط مرجع درنظرگرفته شوند؟ به طورخاص تر،آيا تحولات رفتاري گسترده اخيردرپاسخ به همه گيري -مثل هواي پاکتروآب تميزتر، افزايش جمعيت هاي حيواني،احياي پارکهاي ملي،کاهش انتشارگازهاي گلخانه اي، افزايش پسماندهايخطرناکوپلاستيکي،کاهش استفاده ازحمل ونقل عموميوکاهش انگيزه هابراياستخراج منابع طبيعي-يک هنجارجديدراايجادميکندکه سياست هايآينده محيط زيستيبايدبراساس آن ارزيابيشود؟ پاسخ به سؤالات پيش گفته باارجاع به اصل «ضدفرسايش »٢که يکيازاصول تأثيرگذار سياستگذاري زيست محيطي است وضوح بيشتري پيداميکند.
به طورکلي،حقوق محيط زيست نميتواندتغييرات رفتاريبنيادين ولرزه ايراپيش بينيکند،به اين معناکه نهادهايتنظيم گر دروضع مقررات ،توجه خودرابيشتربه شرايط عاديمعطوف کرده اندتامراحل مختلفي (مثل مراحل همه گيريوپس ازهمه گيري)که ممکن است دريک جامعه اتفاق بيفتد.
2. EPA, Water Quality Standards handbook, Chapter 4: Antidegradation, (2012), available at: https://www.
- Duvic-Paoli, Anne, Leslie, “COVID-19 Symposium: The COVID-19 Pandemic and the Limits of International Environmental Law, 2020, http://opiniojuris.