Abstract:
هدف اصلی این پژوهش، طراحی الگوی برنامه درسی مبتنی بر یادگیری مشارکتی در دانشگاههای علوم دینی مجازی است. این پژوهش از نوع پژوهشهای کیفی و مبتنی بر نظریه دادهبنیاد بود که مشارکتکنندگان در آن متخصصان برنامهدرسی، مدرسان و کارشناسان دانشگاههای قرآن و حدیث، جامعه المصطفی و امام خمینی بودند. بر مبنای منطق نمونهگیری هدفمند و با استفاده از شیوه ملاکمحور 31 نفر برای مصاحبه انتخاب شدند. تحلیل مصاحبهها به شیوه دادهبنیاد، 145 کد باز، 82 کد محوری و هفت کد انتخابی را آشکار ساخت که نشان میدهد در برنامه درسی موجود این دانشگاهها به تعامل و مشارکت چندان توجه نشده است. بر اساس الگوی پیشنهادی، با استفاده از رویکرد یادگیری مشارکتی میتوان عناصر برنامهدرسی مجازی شامل محتوا، فعالیتهای یادگیری و شیوههای ارزشیابی را بهگونه ای طراحی کرد که معلمان از طریق شیوههای تعاملی و ایجاد مشارکت، تعاملات دانشجویان با محتواهای متنوع، دانشجویان و استاد را به صورت فردی و گروهی افزایش دهند. بسط تعاملات بین دانشجویان با استفاده از شیوه مشارکتی میتواند به شکلگیری اجتماع پژوهشی و بهبود کیفیت تجربه یادگیری دانشجویان کمک کند.
Colabrative learning is one of the main stream movement in curriculum design and implementation in virtual learning environment. Some universities for improving their curriculum and enrichment of students learning experiment, they have embraced the development of collaborative learning environment. The main purpose of this research is to design a virtual curriculum model in three religious universities based on Collaborative Learning. This research was a qualitative research based on grounded theory. The research participants includes specialists and professors of virtual curriculum at Quran and Hadith , al-Mustafa and Imam Khomeini, who were selected by purposeful sampling method. With applying criteria oriented sampling method 31 teachers, curriculum expertise and experts were selected for interview. Data were analyzed through three open, axial, and selective coding stages that finally identified 145 open codes, 82 axial codes and seven selective codes. The elements of virtual curriculum including goals, content, learning activities, learning resources, evaluation, teaching method, and support system in current station, ideal situation and practical plan was persented. It was extracted under available and desirable conditions and based on the findings, a model was presented to make the virtual curriculum more practical.
Machine summary:
این عناصر، باید بهگونهای تهیه و سازماندهی شوند که قابلیتهای تعاملی محیط مجازی در همه عناصر و در کل برنامهدرسی خود را نشان دهد و کلیت برنامهدرسی نیز دارای انسجام و همخوانی درونی ل 5 Fabry"/>Fabry"/> 2012 با توسعه قابلیتهای تعاملی محیط مجازی، وبِ نسل دوم و سوم و بهویژه شبکههای اجت 6 eblog" 7 Wiki"/> Wiki"/> شبکههای اجتماعیِ محتوامحور و بازیهای گروهی، تلفیق این قابلیتها در برنامههای درسی آموزش عالی، به سرعت رواج یافته است که یافتههای پژوهشی نظیر؛ مهدوینسب و علیآبادی (1393)، صائمی، فتحیواجارگاه، عطاران و فروغی ابری (1393) و دانش و ظهیرنیا (1397) مؤید تأثیر مثبت این شبکهها بر تجربههای یادگیری دانشجوی در این میان، برخی دانشگاههای علوم دینی، مانند دانشگاه قرآن و حدیث، جامعةالمصطفی العالمیة و دانشگاه امام خمینی( با طراحی و راهاندازی برنامهدرسی مجازی، امکان فراگیری علوم و معارف قرآن و حدیث را در رشتههای علوم قرآن و حدیث، علوم حدیث گرایش تفسیر اثری، علوم حدیث گرایش کلام و عقاید، علوم حدیث گرایش نهجالبلاغه، فقه و مب Harasim Rosen & Rimor Zhu Wahlstedt, Pekkola & Niemel Fabry Weblog Wiki اسلامی، روانشناسی اسلامی گرایش مثبت گرا، علوم و معارف قرآن گرایش تفسیر اجتماع، علوم و معارف نهجالبلاغه و برخی رشتههای مرتبط با علوم دینی را براى گسترۀ وسیعی از مشتاقان در ایران و دیگر مناطق جهان فراهم کردهاند و برای سرعت بخشیدن و بهبود برنامهدرسی خود میتوانند در چارچوب مشخص و تعریف شده، از امکانات و ابزارهای تعاملی و مشارکتی فضای مجازی استفاده کنند.