Abstract:
افراط و مبالغه در معرفی امامان معصوم (ع) از جمله چالش‌های پیش روی تشیع در طول تاریخ اسلام بوده است. فهم نادرست از دین، ارادت بی‌تعقل، جهل و استفاده ابزاری از بیان کرامات معصومان (ع) از جمله عوامل ایجاد نحله‌ای به نام غالیان بوده است. آن ها در کنار غلو در باره ائمه(ع)، بخشی از احکام شریعت را انکار نموده و با تفسیرهای انحرافی درباره مفاهیم دینی، خود را از عمل به آنها معاف نموده و زمینه انحراف و بدعت در اعتقادات دینی را فراهم آوردند.
با مطالعه سیره معصومین (ع) به روشنی می‌توان دریافت که آنان در گفتار و رفتارشان، غلو را مذموم دانسته اند و با به‌کارگیری روش‌هایی چون تبیین شاخصه‌های دین‌داری صحیح، معرفی ماهیت واقعی غلات، اظهار برائت، نفرین، تکفیر و حتی دستور به مبارزه با آنها راه نفوذ آنان را در میان تشیع واقعی بسته‌اند.
مقاله حاضر به‌دنبال آن است با نگاهی تحلیلی-توصیفی، از یک‌سو مبانی و عقاید غالیان و از سوی دیگر روش امامان معصوم(ع) در مقابله با آنها را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دهد.
Exaggeration in introducing infallible (Ma’asoom) Imams (as) has been one of the challenges facing Shiaa throughout the history of Islam. Misunderstanding of religion, irrational devotion, ignorance and instrumental use of expressing the miracles of the infallibles (PBUH) have been among the factors that created a movement called Ghalyan. Along with exaggerating about the Imams, they have denied some of the rules of Sharia
And with deviant interpretations of religious concepts, they exempted themselves from practicing them and provided the ground for deviation and heresy in religious beliefs.
By studying the behavior of the Infallibles, it is clear that they have condemned exaggeration in their speech and behavior, and by using methods such as explaining the characteristics of correct religiosity, introducing the true nature of grains, expressing innocence, cursing, excommunication and even ordering to fight They have blocked their way into real Shiism.
This article on one hand aims to Review and analyze the fundamentals of Ghalyan and on the other hand the method of the infallible Imams (as) in confronting them by an analytical-descriptive.
Machine summary:
تبیین روش‌شناسی ائمه(ع) در مواجهه با تفکر غلو عابدین درویش‌پور 1 مهرداد امیری 2 چکیده افراط و مبالغه در معرفی امامان معصوم (ع) از جمله چالش‌های پیش روی تشیع در طول تاریخ اسلام بوده است.
از این‌رو با تراشیدن عقاید انحرافی و نسبت خرافات؛ به پدیده غلو و افراط‌گرایی روآورده تا با نسبت‌های ناروا به بر پیکره تشیع ضربه زنند؛ از این‌رو، تحقیق درباره غالیان و انگیزه آنان و آگاهی از روش ائمه معصوم(ع) در مواجهه با غلات و تعدیل افراط‌گرایی آنان و هم‌چنین اعلام بیزاری از آنها و متمایز کردن این فرقه، از مکتب ناب تشیع ضرورت بحث را روشن می‌سازد.
انتساب به نبوت: برخی از غالیان با تمسک به تفکر باطل الوهیت ائمه(ع)، به جهت بهره‌گیری از امکانات دنیوی و رسیدن به مطامع مادی، برای خود نیز جایگاه و منزلتی قائل شده و خود را پیامبر یا امام(ع) منصوب از طرف آنان معرفی می‌کردند؛ و با این کار اموال مردم را به تاراج برده و ساده لوحان و جاهلان را به گمراهی می‌کشاندند.
اظهار برائت و لعن و نفرین غلات: روش دیگر ائمه اطهار(ع) در تعدیل افراط‌گرایی غلات، نهی و بر حذر داشتن شیعیان از مجالست با آنان است به‌گونه‌ای که هم‌نشینان با گروه غالیان را مورد لعن و تکفیر می‌دادند در این رابطه امام صادق(ع) می‌فرماید: «خدا لعنت کند کسی را که در مورد ما چیزی می‌گوید که خود ما درباره خودمان، آن‌گونه اعتقادی نداریم، خدا لعنت کند کسی را که ما را از عبودیت و بندگی خدایی که ما را آفریده و برگشت ما به‌سوی اوست و ...
(
, 
, 
)
