Abstract:
حکمرانی خوب به عنوان یک عنصر مهم در گفتمان توسعه، با فراهم آوردن شرایطی موجب تقویت پایههای نظام سیاسی و بالابردن مشروعیت و سلامتی نظام سیاسی میشود. شاخصهای حکمرانی خوب، امروزه به مثابه یک دستگاه سنجش وضعیت حکمرانی در کشورهای مختلف دنیا به کار میرود. بر اساس آمار منتشر شده بانک جهانی در سال 2019، حکمرانی خوب در ایران در وضعیت خوبی قرار ندارد؛ در حالیکه خطمشیها و شیوههای مدیریت منابع انسانی دولتی برای تاثیرگذاری بر شاخصهای حکمرانی خوب از پتانسیل و فرصت بیشتری برخوردار هستند. بررسی انتقادی مدیریت منابع انسانی دولتی ایران، حاکی از این است که به خدمات این بخش نیاز شدیدی وجود دارد. بر این اساس، سوال اصلی این پژوهش عبارت است از اینکه: مدل مدیریت منابع انسانی دولتی ایران در راستای بهبود شاخصهای حکمرانی خوب چیست؟
این پژوهش در جهت افزایش مشارکت خطمشیها و شیوههای مدیریت منابع انسانی برای ایفای نقش تقویت موسسات دولتی و عملکردشان در ساخت بخش عمومی، تقویتکنندۀ وضعیت حکمرانی خوب و توسعه ادبیات موجود در حوزه منابع انسانی بخش دولتی است. طراحی مدل بر اساس نظریه حکمرانی خوب با رویکرد نظریه چند زمینهای و با استفاده از ابزار مصاحبه نیمهساختار یافته صورت گرفته است و اعتبارسنجی تجربی نیز به روشهای کیفی بررسی عضو و تکثرگرایی نظری و مشارکتکنندگان انجام شده است. مشارکتکنندگان در این پژوهش شامل خبرگان اجرایی و علمی حوزه حکمرانی خوب و مدیریت منابع انسانی بخش دولتی ایران هست و از نمونهگیری نظری (هدفمند) استفاده شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که در راستای بهبود شاخصهای حکمرانی خوب، در مدیریت منابع انسانی بخش دولتی ایران بایستی به پنج عامل اساسی: ساختار حمایتی، توسعه، کنترل و نظارت، مدیریت اخلاق و شایستهسالاری در فرآیندهای مدیریت منابع انسانی بخش دولتی ایران توجه نمود.
Good governance, as an important element in the development discourse, strengthens the legitimacy and health of the political system by providing conditions. Indicators of good governance are used today as a measure of governance in different countries of the world. According to statistics published by the World Bank in 2019, good governance in Iran is not in a good status; while public human resource management policies and practices have more potential to influence the indicators of good governance. A critical review of Iranchr('39')s public human resource management indicates that there is a strong need for services in this sector. Accordingly, the main question of this research is: What is the model of Iran’s public human resource management in order to improve the indicators of good governance? This study aims to increase the participation of human resource management policies and practices to play a role in strengthening public institutions and their performance, improve the good governance and develop existing literature in the field of public human resources management. The model is designed based on good governance model with a multi-grounded theory approach, using semi-structured interview tools. Experimental validation has been done by qualitative methods of member analysis and theoretical pluralism of participants. Participants in this study include executive and scientific experts in the field of good governance and human resource management in the public sector of Iran and theoretical (purposeful) sampling has been used. Findings show that in order to improve the indicators of good governance through human resource management in the Iranian public sector, should insist on five basic factors: supportive structure, development, control and supervision, ethics management and meritocracy in human resource management processes.
Machine summary:
مشارکت کنندگان در این پژوهش شامل خبرگان اجرایی و علمی حوزة حکمرانی خوب و مدیریت منابع انسانی بخش دولتی ایران هست و از نمونه گیری نظری (هدفمند) استفاده شده است .
سیستم مدیریت منابع انسانی بخش دولتی در اثربخشی خدمات به دریافت کنندگان خدمات موثر است و با بهبود شاخص های حکمرانی خوب از جمله : شفافیت ، پاسخگویی، حاکمیت قانون و مشارکت در فرآیندهای مختلف منابع انسانی از فرآیند جذب تا پایان خدمت کارکنان، خدمات عمومی موثر و با کیفیتی ارائه خواهد شد.
آغاز، شیخ و امیرخانی (١٣٩٦) نکات ظریف تجربی کارکردهای مدیریت منابع انسانی در بخش دولتی ایران را مورد بررسی قرار دادند و مسائل مربوط به مدیریت منابع انسانی بخش دولتی ایران به صورت زیر شناسایی شدند: ساختار ناپایدار و شخصی ، شرح شغل منسوخ، استاندارد دوگانه در استخدام کارکنان، نبود مسیر شغیل منظم ، برنامه های آموزش عمومی به جای تخصصی ، عدم تعادل بین دستمزد و عملکرد، عدم تناسب بین استراتژی سازمانی و مدیریت منابع انسانی ، مدیریت دروغین دانش ، عدم انطباق در سیستم های منابع انسانی و چالش کارمندان غیرشایسته .
(رجوع شود به تصویر صفحه) شکل شماره ١: مولفه های مدیریت منابع انسانی بخش دولتی ایران در راستای بهبود حکمرانی خوب بدون ایجاد ساختار کنترل و نظارت، تلاشهای مدیران منابع انسانی موثر نمیافتد.
استفاده از رویکرد چند زمینه ای در این پژوهش ، موجب عمق بخشی به مطالعات حوزه مدیریت منابع انسانی بخش دولتی، همچنین ارائه پیشنهادهای کاربردی در حوزة مدیریت منابع انسانی بخش دولتی ایران در راستای بهبود شاخص های حکمرانی خوب میشود.