Abstract:
پژوهش حاضر با هدف بررسی مدلیابی اثربخشی خودارزیابی بر پیشرفت درس ریاضی با میانجیگری خودتنظیمی انجام شد. این تحقیق به روش میدانی صورت گرفت. جامعهی آماری آن را تمامی دانش-آموزان دورهی دوم متوسطه استان قم که در سال تحصیلی 98-1397 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل دادند. حجم نمونه شامل 278 دانشآموز دختر پایهی یازدهم رشتهی تجربی بود که به روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند. دادهها از طریق پرسشنامهی خودارزیابی جاج، ارز، بونو و تئورسن(2003)، پرسشنامهی خودتنظیمی بوفارد و همکاران(1995) و آزمون ریاضی گردآوری و به روش همبستگی- مدل معادلات ساختاری و به وسیلهی نرم افزار Amos تجزیه و تحلیل شد. یافتههای پژوهش نشان داد که مدل با دادههای این پژوهش، برازش مناسبی دارد و خودارزیابی با میانجیگری خودتنظیمی بر پیشرفت درس ریاضی تاثیر مستقیم دارد. در این میان رابطهی همبستگی بین خودارزیابی و پیشرفت تحصیلی (r=0/42) و خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی (r=0/40) در سطح اطمینان 99 درصد معنیدار بود. نتایج پژوهش اهمیت راهبردهای خودارزیابی بر پیشرفت درس ریاضی را نشان میدهد. بر این اساس برای افزایش پیشرفت ریاضی دانشآموزان میبایست به آموزش این راهبردها توجه بیشتری نمود.
The purpose of this study was to investigate the modeling of self-assessment impact on mathematics achievement with intermediation of self-regulation. This research was conducted by field method. The statistical population consisted of all secondary school students of Qom province who were studying in the academic year of 1397-98. The sample size consisted of 278 female students in11th grade who were selected by multistage cluster sampling. Data were collected through self-assessment Questionnaire of Jaje, Currency, Bono and Thoresen(2003), Self-regulation Questionnaire of Bufard et al(1995) and Mathematics Test. Then structural equation modeling was used for correlation analysis and analyzed by Amos software. The results showed that the model fits well with the data of this study and self- assessment mediated by self-regulation has a direct impact on the progress of mathematics achievement. The correlation between self- assessment and academic achievement (r=0.42) and self-regulation and academic achievement (r=0.40) was significant at 99% confidence level. The results show the importance of self-assessment strategies on mathematics achievement. Accordingly, to increase students' mathematics achievement, more attention should be paid to teaching these strategies.
Machine summary:
هم چنين پانادرو، گارسيا و فريل ٤ (٢٠١٨) نيز خودارزيابي را يک مهارت تعيين کننده ميدانند که دانش آموزان براي 1 McMillan & Hearn 2 Andrade & Valtcheva 3 Thawabieh 4 panadero, Garcia, & Fraile پيشرفت در طول سال هاي آموزشي نياز دارند.
سليموويک ، سليموويک و اپيک ٥ (٢٠١٧) نيز پژوهشي بر روي ١٦٣٩ دانش آموز رتبه پنجم و هشتم از ١٧ مدرسه ابتدايي انجام دادند، نتايج حاکي از آن است که تفاوت معناداري بين پاسخگرها در ارزيابي شايستگي اجتماعي با توجه به جنسيت و رتبه دانش آموزان 1 Eswnberg, Smit & Spinrad 2 Chen 3 Zimermen 4 PapanThymon & Darra 5 Selimovic, Selimovic, & Opic وجود دارد، هم چنين همبستگي بين شايستگي اجتماعي و عملکرد مدرسه اي دانش آموزان مشخص شد.
يافته هاي تحقيق آن ها نشان داد که رابطۀ مثبتي بين خودتنظيمي و پيشرفت در رياضي دانش آموزان دورة متوسطه 1 Price 2 Mc Donald & Baud 3 Lawrence & Saileela وجود دارد.
نتايج پژوهش ويليام و سيبرت ٢ (٢٠١٨) بر روي ١٣٦ دانش آموز دورة دوم متوسطه نيز تأثير مثبت آموزش خودتنظيمي بر پيشرفت تحصيلي را نشان داد.
چهري و آورنده (١٣٩٦) از پژوهش بر روي دانش آموزان دورة اول متوسطه به اين نتيجه رسيدند که آموزش راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي باعث افزايش مهارت حل مسئله آنان ميشود.
1 Kaur, Saini, & Vig 2 Williams & Siebert 3 Andres هم چنين حسني زنگبار و ليوارجاني (١٣٩٦) تحقيقي بر روي ٤٠ دانش آموز متوسطه دورة اول انجام دادند و يافته هاي حاصل نشان داد آموزش راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي بر بهبود يادگيري درس رياضي اثربخش بوده است .