Abstract:
برای بیان مطالب و مقاصد، تنها داشتن نظر و ایده کافی نیست؛ بلکه برای پرورش معانی و مطالب، باید به دنبال راه و شیوۀ بیان آن نظر و ایده بود. برای پروردن مطالب و مقاصد، راهها و الگوهایی هست که نویسنده مطابق مقتضیات و ذوق خود، یک یا چند از آن راهها را برای پرورش معانی برمیگزیند. مولوی نیز در مثنوی برای پروردن مطالب و معانی، طرح، تشریح و اقناع مخاطب از این راهها استفاده کرده است. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی این موضوع را در مثنوی بررسی کرده است و به دنبال این است تا به این پرسش پاسخ دهد که مولوی در مثنوی از چه راههایی برای پرورش مطالب استفاده کرده و نحوه استفاده وی چگونه است؟ نتایج تحقیق حاکی از آن است که مولوی در مثنوی از راههای مختلفی برای پرورش مطالب و ایده های مورد نظر خویش بهره برده است از جمله: تعریف، توصیف، استدلال، بررسی علل و نتایج، مقایسه، تقسیم بندی و مناظره.
It is not enough to have an opinion and an idea to express the contents and purposes; Rather, in order to cultivate meanings and content, one must look for ways and means of expressing that opinion and idea. There are ways and means to cultivate content and intentions, and the author chooses one or more of those ways to cultivate meanings according to his or her own needs and tastes. Rumi has also used these methods in Masnavi to cultivate the contents and meanings, design, explanation and persuasion of the audience. The present study has studied this issue in a descriptive-analytical way in Masnavi and seeks to answer the question of what methods did Rumi use in Masnavi to cultivate the content and how is it used? The results of the research indicate that Rumi has used various methods to cultivate his desired content and ideas in Masnavi, including: definition, description, argument, study of causes and results, comparison, classification, Conversation, debate.
Machine summary:
پژوهش حاضر به روش توصيفي تحليلي اين موضوع را در مثنوي بررسي کرده است و به دنبال اين است تا به اين پرسش پاسخ دهد که مولوي در مثنوي از چه راههايي براي پرورش مطالب استفاده کرده و نحوة استفاده وي چگونه است ؟ نتايج تحقيق حاکي از آن است که مولوي در مثنوي از راههاي مختلفي براي پرورش مطالب و ايده هاي مورد نظر خويش بهره برده است از جمله : تعريف ، توصيف ، استدلال ، بررسي علل و نتايج ، مقايسه ، تقسيم بندي و مناظره .
در امر بيان مطالب از سوي نويسنده يا شاعر براي مخاطبان ، تنها داشتن انديشه و ايده و ارائۀ آن بدون آراستگي و مقدمات لازم ، کافي نيست و آن چه در اين ميان اهميت بالايي دارد، چگونگي و نحوة ارائه دادن و شيوة بيان انديشه و فکر است تا پس از طي مراحل لازم ، خواننده يا مخاطب مقصود و مطلوب نويسنده يا شاعر را درک و فهم کند؛ از همين رو، نويسنده يا شاعر بسته به موضوع سخن و سطح درک مخاطبان ، براي حسن انتقال مطالب ، از يک يا چند راه از راههاي پرورش معاني و بيان مطالب استفاده ميکند.
(انواع ادبي، شميسا:ص ٢٣٠) براي مثال مولوي در مثنوي معنوي، داستان مناظره و گفتگوهاي چهار نفر را آورده است و به اين وسيله معاني مورد نظر خويش را پرورش داده و به مخاطب ارائه ميکند.