Abstract:
قرن ششم در تاریخ ادبیات ایران دورۀ مهمی محسوب میشود؛ زیرا این عصر، مصادف با دگرگونی و تغییر سبک شعر فارسی از خراسانی به عراقی و پیدایش سبکی موصوف به «سبک بینابین» است. «عمادی شهریاری» از شاعران اواخر قرن ششم هجری است. این شاعر به طور کلی پیرو سبک خراسانی است و اغلب مختصات این سبک در اشعار او نمود یافتهاست؛ اما نشانههایی از سبک بینابین نیز در سرودههایش دیده میشود. در این مقاله که به روش کتابخانهای انجام شده است، ویژگیهای سبکی اشعار وی، در سه سطح فکری، زبانی و ادبی بررسی شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که عمادی شهریاری از نظر سبکشناسی جزء شعرای پیرو سبک خراسانی است ولی در اشعار وی مواردی از ویژگیهای شعر قرن ششم( بیشتر به لحاظ زبانی و فکری) دیده میشود که احتمالا مربوط به تغییر محل سکونت وی از مازندران به عراق باشد.
Machine summary:
بررسي و تحليل اشعار «عمادي شهرياري» (غزنوي) از منظر سبک شناسي (ص ٢٤١-٢٢٣) 2 حبيب صفرزاده تاريخ دريافت مقاله : خرداد ٩٩ تاريخ پذيرش قطعي مقاله : شهريور ٩٩ چکيده : قرن ششم در تاريخ ادبيات ايران دورة مهمي محسوب ميشود؛ زيرا اين عصر، مصادف با دگرگوني و تغيير سبک شعر فارسي از خراساني به عراقي و پيدايش سبکي موصوف به «سبک بينابين » است .
نتايج تحقيق نشـان ميدهد که عمادي شـهرياري از نظر سبک شناسي جزء شعراي پيرو سبک خراساني است ولي در اشعار وي مواردي از ويژگيهاي شعر قرن ششم ( بيشتر به لحاظ زباني و فکري) ديده ميشود که احتمالاً مربوط به تغيير محل سکونت وي از مازندران به عراق باشد.
( تاريخ ادبيات در ايران ، صفا: ١٩٦) اما لغات ترکي، در اشعار عمادي بسامد بسيار نادري دارد: بغرا( ٥٥ )، يرلغ ( ٦٥ ) *واژگان عربي: علاوه بر سير و رشد طبيعي زبان فارسي که خود ميتواند عاملي نسبي بر افزايش واژه هاي عربي باشد، بايد توجه داشت که اين قرن ، عصر عربيمآبي نيز هست .
( سبک شناسي شعر فارسي از رودکي تا شاملو،غلامرضايي: ٩٨-٩٩) برخي لغات و ترکيبات عربي در اشعار عمادي وجود دارد اما اين مقدار به لحظ بسامد قابل مقايسه با اشعار شاعران قرن ششم نيست .