Abstract:
میراث فرهنگی جزئی جدایی ناپذیر از تمدن بشری است که با هویت بشری ارتباط مییابد. به همین سبب، تعهد بر حمایت و حفاظت از آن توسط دولتها، فراتر از آنچه که در حقوق موضوعه در نظر گرفته شده است، می باشد. ساز وکارهای پیش بینی شده برای حمایت از میراث فرهنگی در چارچوب سازمانهای بینالمللی از قبیل یونسکو با شناسایی میراث فرهنگی بهعنوان میراث مشترک بشری در قالب کنوانسیونهای مربوطه شاهدی بر این مدعا است. به همین منظور حمایت موثر از میراث فرهنگی با ابتناء بر ماهیت حقوق بشری آن سازگارتر است. ارائه مفهوم حق بر میراث فرهنگی بهعنوان یک تعهد ایجابی و در عین حال سلبی برای دولت ها، برای مقابله با تهدیدها و آسیبهایی که امروز میراث فرهنگی را به مخاطره میاندازد، امری ضروری است که باید در پرتو همکاری دولتها و مشارکت شهروندان لازم است در سیاستگذاری های حقوقی دولت ها مورد توجه قرار گیرد.با در نظر داشتن این انگاره ، میراث فرهنگی به عنوان یکی از مصدایق بارز فرهنگ، با حقوق فرهنگی ارتباط می یابد که این ارتباط در ملازمت با سایر نسل های حقوق بشری و برنامه ریزی و تاکید در سیاست گذاری های حقوقی امکان حمایت موثر تر از آن را نیز فراهم می آورد.
Cultural Heritage as an inseparable part of human civilization is connected to human identity. So, commitment of States for protection and conservation of cultural heritage should be considered more than what is existing now in Positive law. This article intends to look the protection of Cultural heritage in cadre of human rights and by using the process of evaluation their concepts and related domain find how the protection of cultural heritage could be formed as a stature of human rights by focusing on the role of policies of States. Also, it would reply to this question if the protective mechanisms and frameworks in human rights could be effective and practical for protection of cultural heritage in title of “Right to cultural heritage”? In this regard, in reviewing the concept of cultural heritage and its elements by considering its relation to cultural rights, the different dimensions of relation between cultural rights and cultural heritage be defined and the possibility of formation the “Right to cultural heritage” in State ‘s policies would be measured by human rights tools and concepts.
Machine summary:
org//http:) به رغم چارچوب هاي حقوقي در نظر گرفته شده براي حمايت از ميراث فرهنگي در يونسکو و ديگر سازمان هاي تخصصي مرتبط ، با وقوع جنگ هاي داخلي و تغيير اوضاع ، به مدد استفاده از قواعد عرفي حقوق بشردوستانه ، تخريب ميراث فرهنگي به عنوان جنايت جنگي و حتي جنايت عليه بشريت در نظر گرفته شد.
اما نگاه آرمان گرايانه اي که در رويکرد اخير مشهود است و در برخي از اسناد بين - المللي خاص نيز مورد توجه قرار گرفته است ، حمايت مؤثر و عملي از ميراث فرهنگي را با تأکيد بر نقش اخلاق و حقوق در تحديد اقتدار دولت ها (وکيل و همکاران ،١٣٨٩، ٤٨) و ويژگي هويتي ميراث فرهنگي و تعلق آن به ابناء بشر در برابر اصل حاکميت دولت ها بر سرزمين ، اموال و ١- منظور، کنوانسيون مربوط به حمايت از اموال فرهنگي در زمان مخاصمات مسلحانه ١٩٥٤ و کنوانسيون اتخاذ تدابير لازم براي ممانعت و جلوگيري از ورود، صدور و انتقال غيرقانوني مالکيت اموال فرهنگي ١٩٧٠ است .
البته نبايد از اين نکته نيز غافل شد که اصل ميراث مشترک بشريت در حوزه ميراث فرهنگي با آنچه در موضوع حقوق درياها يا فضا مورد توجه است ، تفاوت دارد؛ به اين مفهوم که ميراث فرهنگي، در برخي تفاسير به واسطه تسلط مفاهيم وضعي حقوقي در اين حوزه ، به عنوان بخشي از حقوق حاکميتي دولت ها در نظر گرفته ميشود و در شمول حاکميت يک دولت يا مالکيت اشخاص حقيقي و يا حقوقي قرار ميگيرند، هرچند که منفعت عمومي جامعه بين المللي در حفظ و تمتع از آن مطرح باشد.