Abstract:
شهریار از بزرگترین شاعران معاصر است که در قالب های مختلف شعری
هنرنمایی کرده است اما روح او با غزل و غزلسرایی عجین است و به عنوان
یکی از مشهورترین و قوی ترین غزلسرایان معاصر مطرح است. غزلیات او
جایگاه بسیاری از موازین و معیارهای ادبی است و شاخصهها و ویژگی های
بسیاری در آن دیده می شود. یکی از این موازین اندیشه های مذهبی است که از
عمق روح و وجود شاعر و اعتقادات او سرچشمه می گیرد و بهترین نمود آن
در غزل که جلوه گاه احساسات و عواطف است، مشاهده می شود. ما
می خواهیم به بررسی دو ویژگی شخصیتها و مفاهیم شیعی با تکیه بر
غزل های شهریار بپردازیم. ابتدا دربارة شخصیت های شیعه و سپس اصول آن
مطالبی را عرضه می کنیم و برای هرکدام نمونه هایی را به عنوان شاهد
می آوریم.
Machine summary:
تا به سلمان چه رسد سلطة کفر ابليس که من ابليس خود از سلطه مسلمان کردم آوردن بيت فوق در اينجا فقط بدان خاطر بوده است که نشان دهيم شهريار در غزل خود فقط به ائمه اطهار اشاره نکرده است يا فقط بدانها نظر نداشته است و تنها براي آن حضرات غزل نسرائيده است و بلکه نيم نگاهي هم به ديگر شخصيتهاي مشهور شيعه داشته است، حال به هر مقصودي که بوده است نام اين بزرگان شيعه هم در غزل شهريار آمده است که در جاي مناسب سخنش به ميان خواهد آمد.
شهريار در يکي از غزلهاي خود که در ديوان شهريار چاپ انتشارات نگاه با عنوان مبادي و غايات آمده است به معصوميت حضرات ائمه اشاره دارد که باتوجه به اينکه شهريار يک شاعر شيعه و باليده با آموزههاي شيعي است اين بيت که در ذيل آن را تنها با مطلع غزل خواهيم آورد، نشان از آن دارد که شهريار به معصوميتي که شيعه براي حضرات ائمه قايل اند، اعتقاد داشته است.
علي که کون و مکانش غلام حلقه به گوشند مگرنه فخرکنان گفت من غلام محمّد(ص) بلي همان شه مردان و قرن اول اسلام مگر نه شيرخدا گشته در کنان محمّد(ص) اذان صبح عراقش صلاي قتل علي بين نواي زينب کبري نماز شام محمّد(ص)… به ذوالفقار علي ديدي استقامت اسلام کنون به قامت قائم ببين قوام محمّد(ص) ديوان شهريار ـ 68و69 در غزلهاي ذيل شهريار با نگاهها و از منظرهاي مختلف که حاکي از باورهاي شيعي شهريار به حضرت علي(ع) است، پرداخته است و ما در ادامه فقط آنها را ذکر ميکنيم.