Abstract:
به طور کلی سازش در سازمان های بین المللی از ارزش و اهمیت بالایی برخوردار است قدر مسلم آن است سازمان ملل متحد و سازمان حقو بشر در راستای حقوق تجارت بین الملل به دنبال روابز صلح آمیز مبنی بر سازش در سطح جهانی هستند. =بروز اختلاف در روابط تجاری بین المللی امری غیرعادی تلقی نمی شود. ازاین رو باید برای حل و فصل اختلافات، پیش از مراجعه به راه حل هایی که با مشکل روبروست، «روش های جایگزین حل وفصل اختلاف» همچون «سازش» مورد توجه قرار گیرد. در همین راستا «قانون نمونه سازش تجاری بین المللی» در سال 2002 به تصویب «آنسیترال» رسید. از دگر سو، در حقوق ایران نیز، نهادی به نام «سازش» وجود دارد که وظیفه ی حل وفصل اختلاف میان طرفین منازعه را بر عهده دارد. حال سوالی که در این خصوص پدید میآید آن است که: «مقررات مربوط به سازش در حقوق تجارت بین الملل تا چه میزان با مقررات مربوط به سازش در حقوق ایران منطبق است؟» با توجه به آنچه که در این پژوهش به آن پرداخته شد باید گفت که نهاد سازش در حقوق ایران و حقوق تجارت بین الملل تا حدود زیادی باهم منطبق هستند و تنها تفاوت شکلی آن را می توان در لزوم وجود سازشگر در حقوق تجارت بین الملل دانست.
In general, compromise is of great value and importance in international organizations. It is certain that the United Nations and the Human Rights Organization, in line with international trade law, seek peaceful means of compromise worldwide. Disagreements in international trade relations are not uncommon. Therefore, in order to resolve disputes, "alternative methods of resolving disputes" such as "compromise" should be considered before referring to the solutions that face the problem. In this regard, the "Model Law on International Trade Compromise" was passed by "UNCITRAL" in 2002. On the other hand, in Iranian law, there is an institution called "compromise" which is responsible for resolving disputes between the parties to the conflict. The question that arises in this regard is: "To what extent do the rules on compromise in international trade law comply with the rules on compromise in Iranian law?" According to what was discussed in this study, it should be said that the institution of compromise in Iranian law and international trade law are largely compatible and the only formal difference can be considered in the need for a compromiser in international trade law.
Machine summary:
این تضمینات شامل حفظ اسرار طرف ها در فرآیند سازش، عدم دخالت سازش دهنده به عنوان داور، امکان مراجعه هم زمان به رسیدگی قضایی و داوری، قدرت اجرایی موافقتنامه حل و فصل و توقف است ani-trust claims مرور زمان دعاوی به هنگام طی شدن فرآیند سازش سازش می تواند با توافق طرف ها قبل یا پس از بروز اختلاف یا طبق تعهدات حقوقی از قبل پذیرفته شده طرف ها یا دستور یا پیشنهاد یک دادگاه، (شیروی، 1385: 47) دیوان داوری یا مقام صالحیت دار دولتی آغاز شود نحوۀ توسل به سازش و طریقه آغاز آن تمایز خاصی در فرآیند ســازش ایجاد نمی کند.
قیاس نموده و داوری را مختص افراد انسان دانسته و معتقد است در مواردی که به شخص حقوقی واگذار گردیده چنین شخصی تنها می تواند جریان داوری را سازماندهی کند و در اصل داوری و قضاوت توسط شخص حقیقی انجام می شود؛ ایشان در کنار اشخاص حقوقی افراد دیگری را از داوری منع کرده؛ از جمله این افراد می توان محجورین را نام برد که فاقد اهلیت استیفا هستند (مستفاد از ماده ی 466)؛ کسانی که بموجب حکم قطعی دادگاه چه بصورت مجازات اصلی و چه مجازات تبعی از داوری محروم شده اند (بند ج همان ماده)؛ قضات و کارمندان اداری شاغل در محاکم قضایی حتی با تراضی طرفین هم نمی توانند داور نماید (ماده ی 470)؛ 1-یدالله بازگیر، علل نقض آراء حقوقی در دیوان عالی کشور، چاپ اول ، انتشارات ققنوس، تهران 1376، ص 215 - عبد الله شمس ، آئین دادرسی مدنی دوره ی پیشرفته ، جلد سوم ، انتشارات دراک ، چاپ دهم پائیز 1386 ، ص 516 .