Abstract:
جرمانگاری عملی سنجیده و برخاسته از خرد جمعی است و شکلگیری آن نیازمند اصول وضوابطی
است.بهطور کلی در این باره میتوان از چهار ضابطه یاد کردناصل زیان»پدرسالاری؛اخلاق گرایی قانونی و
کمالگرایی قانونی.بهرهگیری از این ضوابط به اندیشههای سیاسی و فرهنگی حکومتها بستگی دارد و
هریک از آنها از دل اندیشه سیاسی و فرهنگی متناسب با خود میروید.ازاینروشناخت هریک از این
ضوابطمستلزم شناخت زمینههای آن است .تاسیس و دایر کردن اماکن و مراکز فساد و فحشا ء» اصول
اخلاقی و عفت عمومی و خصوصی جامعه و افراد جامعه را مختل مینماید و به جهت تعرض به حیات
مادی و معنوی انسانها از اهمیت خاصی برخوردار است . که از دیرباز حکومت ها به اینگونه جرم از
جرایم منافی عفت توجه ویژهای داشته و آن را مورد جرم انگاری قرار داده است. در کشور ما قانون گذار
به جرم انگاری این جرم از دو منظر حقوقی و فقهی پرداخته و مجازاتی را برای این جرم تعیین نموده است
. در مقاله حاضربه معیارهای نظری و فقهی جرم انگاری مقنن ایران در سیاست جنایی ایران » با استفاده از
روش کتابخانه ای و توصیفی و تحلیلی می پردازیم و به سوال اصلی مقاله که مبانی و معیارهای فعلی جرم
انگاری اماکن و مراکز فساد در ایران » موجب توجیه افراد و شهروندان نسبت به پست و ناپسند و گناه و
جرم دانستن دایر کردن اماکن و مراکز فساد و فحشا میگردد؟ و هدف مشخص ساختن علل چرایی جرم
انگاری اماکن و مراکز فساد در جامعه ایرانء و با این فرضه که بدلیل مسامان بودن مردم کشور ایران »مققنن
ایران در بحث جرم انگاری اماکن و مراکز فساد از اصول جرم انگاری اسلام تبعیت می کند.
Machine summary:
در مقاله حاضربه معیارهای نظری و فقهی جرم انگاری مقنن ایران در سیاست جنایی ایران ، با استفاده از روش کتابخانه ای و توصیفی و تحلیلی می پردازیم و به سوال اصلی مقاله که مبانی و معیارهای فعلی جرم انگاری اماکن و مراکز فساد در ایران ، موجب توجیه افراد و شهروندان نسبت به پست و ناپسند و گناه و جرم دانستن دایر کردن اماکن و مراکز فساد و فحشا میگردد؟ و هدف مشخص ساختن علل چرایی جرم انگاری اماکن و مراکز فساد در جامعه ایران ، و با این فرضه که بدلیل مسامان بودن مردم کشور ایران ،مققنن ایران در بحث جرم انگاری اماکن و مراکز فساد از اصول جرم انگاری اسلام تبعیت می کند.
٢-مبانی فقهی جرم انگاری اماکن و مراکز فساد علاوه بر مبانی نظری که برای اماکن و مراکز فساد برشمردیم ، مبانی فقهی و شرعی نیز برای جرم دانستن و حرام بودن دایر کردن و رفتن به اینگونه مراکز وچود دارند که ادامه بحث به برخی از آن ها اشاره می گردد: الف ) ممنوعیت حضور در مجالس گناه و لهو و لعب همان گونه که ارتکاب عمل حرام جرم محسوب می شود و عقوبت اخروی دارد، حاضر شدن در مجلس ارتکاب اعمال حرام نیز جرم و گناه شمرده شده و عذاب اخروی دارد.
١- روایات درباره شرکت در مجالس گناه از امام صادق (ع )روایت شده است که فرمود: لاینبغی للمؤمن ان یجلس مجلساً یعصی الله فیه ، و لا یقدر علی تغیره ؛ برای مؤمن جایز نیست در مجلسی بنشیند که در آن معصیت خدا می شود و او قدرت بر (نهی از منکر کردن و) تغییر دادن آن را ندارد.