Abstract:
یکی از ویژگیهای بارز رابطه بازیگران در صحنه سیاست بینالملل، نسبی بودن روابط است. این ویژگی ماهوی، پایه تنظیم اهداف و منافع هر کشور در تعیین رابطه دوستانه، خصمانه و یا بیطرفانه با سایر کشورها به شمار میرود. بدیهی است ایران و روسیه به عنوان دو کشور در صحنه سیاست بینالملل نیز از این قاعده ماهوی مستنثنی نیستند. در واقع فراز و نشیبهای روابط دو کشور در طی چند سده اخیر را نیز باید در همین قاعده جستجو کرد که در مقاطع مختلف تاریخی، موجب نزدیکی و یا دوری دو طرف از یکدیگر شده است. تحولات پرشتاب و پیچیده خاورمیانه بویژه سوریه، از جمله نقاط عطف تاریخی در روابط تهران- مسکو به شمار میرود که علیرغم وجود برخی اختلافات میان دوکشور، موجب شده نقاط اشتراک قابل توجهی در روابط ایران و روسیه شکل بگیرد. در این نوشتار کوتاه، با واکاوی این نقاط اشتراک، کوشش خواهد شد درک بهتری از تحولات اخیر در مناسبات دو کشور حاصل شود.
The Reasons of Iran's Military Presence in SyriaAli BigdeliDr.Ebrahim AbbassiAbstract:The relativeness is one of the distinctive characteristics of relations between actors in international politics scene. Every country considers the defining characteristic in order to set its goals and to pursue its interests, and therefore, to establish the friendly, hostile or neutral relations with other countries. It is obvious that Iran and Russia are not excluded from this rule. In fact, the ups and downs in relations between two countries in recent century resulted from this rule that distances or closes two countries with each other. Rapid and complicated developments in the Middle East, especially in Syria, are considered as a milestone in relations between two countries. Despite some differences between two countries, these developments have established some common ground in relations between Iran and Russia. In this article, the authors have tried to gain better understanding of recent developments in relations between two countries.Key Words: Syria,Terrorism,Security,ISIS,United States,Military Strategy
Machine summary:
، و کنشگران غیر دولتی فرامنطقهاي که شامل گروههاي تروریستی بینالمللی میباشند، سطوح متفاوتی هستند که در این رابطه طراحی و ایجاد: سیاست خارجی ایران را تعیین میکنند (لطفیان،138) یک الگوي امنیتی براي منطقه خاورمیانه باید علاوه بر در نظرگرفتن ساختار بومی منطقه که شامل همکاري چندجانبه و منطقه اي میان کشورهاي خاورمیانه است، بر ایفاي نقش مؤثر قدرتهاي منطقه و تعامل سازنده آنها با یکدیگر در تأمین امنیت تأکید کند.
تحت الشعاع قرار دادن مجموعه؛ این است که یک یا چند قدرت بزرگ خارجی مستقیماً وارد مجموعه ي منطقهاي شده و دینامیک امنیت بومی را سرکوب نمایند و پویش هاي داخلی مجموعه را بر هم نریزد مانند ورود نظامی آمریکا به منطقه خلیج فارس (داداندیش و کوزه گرکالجی،83:1389) به این ترتیب سیاست ایران در خاورمیانه در راستاي این امر خواهد بود که بتواند از فروپاشی مجموعه امنیتی موجود که باعث دگرگونی ساختاري به ضرر خود است، جلوگیري کند و یا اینکه بتواند ساختار امنیتی مجموعه را به نفع خود تغییر دهد.
نکته حائز اهمیت اینکه مخالفت با موجودیت اسرائیل که در این بندها برشمرده شد، اساساً در راستاي سیاستهاي پان عربیستی حافظ اسد قرار دارند و این همان موضوعی است که میتوان به کشور سوریه به عنوان نقطه تلاقی ایران اسلامی و ناسیونالیسم عربی موجود در سوریه توجه کرد و این وضعیت در قالب رابطه با اسرائیل خود را به وضوح نشان میدهد و همین مسأله در درازمدت به عنوان مسألهاي امنیتی در راستاي واقع گرایی بینالمللی براي جمهوري اسلامی ایران مشخص میشود.