Abstract:
نهاد آموزش امروزه در سیاست خارجی اغلب کشورهای جهان نقش موثری دارد. ما گواه تاریخی آشکاری در این زمینه داریم که تاکنون کسی از این زاویه بدان نپرداخته است. در قرن 13م/7ق در ایران در عصر حاکمیت ایلخانان در مراکزی نظیر رصدخانه مراغه، مجموعه آموزشی ربع رشیدی و... هزاران استاد و دانشجو از سرتاسر دنیای آن روز مشغول تدریس و تحصیل بودند. اساتید و دانشجویان حاضر در این مراکز از ملیتهای مختلفی نظیر چینی، تبتی، هندی، ایرانی، عرب، اروپائی و آفریقایی بودند. اینها با زبانها و ادیان مختلف در این مراکز بدون تبعیض مشغول فعالیت بودند. این پتانسیل عظیم در بهبود و گسترش روابط ایران با تمام جهان آن روز موثر شده بودند. امروز نیز بسیاری از کشورهای جهان این سیاست را تعقیب میکنند. اکنون نیز مسئولان درجه اول کشور بایستی این تجربه تاریخی را احیا کنند. در دانشگاههای امریکا میلیونها استاد و دانشجو از سرتاسر دنیا مشغول فعالیت هستند. این مهم علاوه بر اینکه درآمد اقتصادی چشمگیری را عاید این کشور کرده است، باعث افزایش نفوذ و روابط دوستانه این کشور با اکثر کشورهای جهان شده است. اساتید و دانشجویان بینالمللی میتوانند در توسعه روابط خارجی کشورها و حتی تغییر سیاست خارجی کشورها موثر باشند. ایرانیان بایستی تجربه اجدادشان در هفتصد سال پیش را مجددا تکرار کنند و مشوق تردد گسترده اساتید و دانشجویان از ایران به تمامی نقاط جهان و از آنجاها به ایران گردند.
Today, the institution of education plays an important role in the foreign policy of most countries of the world. We have clear historical evidence in this regard that no one has ever dealt with from this angle. In the 13th century AD / 7 AH in Iran during the rule of the Ilkhans in centers such as Maragheh Observatory, Rabeh Rashidi Educational Complex and ... thousands of professors and students from all over the world were teaching and studying. The professors and students present in these centers were of different nationalities such as Chinese, Tibetan, Indian, Iranian, Arab, European and African. They worked in these centers with different languages and religions without discrimination. This enormous potential was effective in improving and expanding Iran's relations with the rest of the world that day. Today, many countries around the world follow this policy. Even now, the country's top officials must revive this historic experience. Millions of professors and students from all over the world work in American universities. In addition to generating significant economic income, this has increased its influence and friendly relations with most countries in the world. International professors and students can be effective in developing the foreign relations of countries and even changing the foreign policy of countries. Iranians must repeat the experience of their ancestors seven hundred years ago and encourage the widespread movement of professors and students from Iran to all parts of the world and from there to Iran.
Machine summary:
این مقاله به بررسی جایگاه دیپلماسی فرهنگی علمی در جهان معاصر پرداخته و با نمونه تاریخی ربع رشیدی، به عنوان الگویی که میتواند در بهبود وضعیت آموزشی و سیاست فرهنگی موثر باشد، در صدد پاسخ به این سوال است که دیپلماسی فرهنگی و علمی تا چه اندازه میتواند در بهبود دیپلماسی ایران، موثر باشد؟ در این مقاله با برسی توامان علمی و فرهنگی ربع رشیدی در دوره تاریخی خود و علل اضمحلال آن به آسیب شناسی شکست دیپلماسی فرهنگی در تاریخ ایران پرداخته و از مزایای توجه به فرهنگ و دیپلماسی فرهنگی و علمی در جهان معاصر با نمونه دیپلماسی فرهنگی امریکا؛ با روش توصیفی- تحلیلی به این موضوع میپردازیم تا درصدد پاسخگویی به این مهم نایل گردیم که توجه به فرهنگ و دیپلماسی فرهنگی و علمی، میتواند راهکاری موثر در سیاست گذاری خارجی ایران به حساب آید و از ایجاد بحران در منطقه خاورمیانه جلوگیری کرده و به جذب سایر کشورها برای همکاری با ایران را منجر میشود.
لذا دیپلماسی علمی بیشتر و بهتر توانست نفوذ خود را گسترده ساخته و تاثیر خود را در روابط بینالمللی ایفا کند حمایت سیاستمداران امریکایی از تولید علم و کمک به فناوری، باعث شد تا این کشور با سیاست دیپلماسی علمی، بتواند در دوره جان اف کندی، به روابط امریکا و ژاپن، کمک کند و اختلافات پس از جنگ دوم جهانی را به میزان زیادی کاهش دهد.