Abstract:
هدف: تحقیق حاضر با هدف مقایسه کیفیت زندگی، شادکامی و عزتنفس دختران ناشنوای ورزشکار و غیرورزشکار شهر تهران انجام گرفت.
روش: نوع تحقیق، علی- مقایسه ای و به روش میدانی است. جامعه آماری تحقیق را کلیه دانش آموزان ناشنوای دختر مقطع متوسطه شهر تهران تشکیل می دادند. نمونه تحقیق شامل ۵۱ دانش آموز ناشنوای ورزشکار و ۵۲ دانش آموز ناشنوای غیرورزشکار بود که با استفاده از نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای از مدارس شهر تهران انتخاب شدند. برای ابزار تحقیق از پرسشنامه ویژگی های فردی، پرسشنامه کیفیت زندگی، پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت استفاده شد.
یافته ها: نتایج با استفاده از آزمون های کلموگروف اسمیرنوف، t تک نمونه ای و t مستقل نشان داد که بین کیفیت زندگی، شادکامی و عزت-نفس دختران ناشنوای ورزشکار مقطع متوسطه شهر تهران با دختران ناشنوای غیرورزشکار مقطع متوسطه شهر تهران تفاوت معنی داری وجود دارد.
نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که میانگین نمره های کیفیت-زندگی، شادکامی و عزت نفس دختران ناشنوایی که ورزشکار هستند، در مقایسه با دختران ناشنوای غیر ورزشکار بیشتر است و این امر بیانگر تاثیر ورزش و فعالیت های بدنی منظم در کیفیت زندگی، شادکامی و عزت نفس دختران ناشنوا است. بنابراین انجام ورزش مستمر برای این دانش آموزان توصیه می شود.
Objective: The aim of this study was to compare quality of life, happiness and self-esteem in athlete and non-athlete deaf girls of Tehran. Method: This is a retrospective-comparative research. Population of study includes all high school deaf students in Tehran. The sample consists of 51 athlete deaf students and 52 non athlete deaf students. The subjects were selected by cluster random from schools of Tehran. The following tools are used for collecting data: quality of life questionnaire (36-SF) happiness questionnaire (OHI) & Self-esteem Questionnaire by Coppersmith (SEI). Results: The results showed that the quality of life, happiness and self-esteem of athlete deaf girls were significantly different from non-athlete deaf girls. Conclusion: This study showed that the mean score of quality of life, happiness and self-esteem of athlete deaf girls is significantly more than non athlete deaf girls. This finding indicates the impact of exercise and regular physical activity in non-deaf girls. Therefore, persistent exercise is suggested for deaf students.