یادداشت؛ از فراموشی خواندن تا فراموشی روشنا Editorial

اما از يک منظر اين تنهايي مضاعف که حاصل پيشرفت کرونا در سراسر زمين است شرايط پارادوکسيکالي را در همه جاي دنيا (به جز ايران) به وجود آورده. به اين معنا تنهايي آدم ها را در همه جاي دنيا بيشتر به سمت خواندن - شنيدن موسيقي و تماشاي فيلم برده و اين ها همگي تبديل به ابزارهايي شده اند براي پر کردن اوقات خالي تنهايي در دوران کرونا. پس مسئولان فرهنگي يقيناً نگران تهيه ي خوراک براي آن تعداد محدود اهل «خواندن» هم نيستند و همين مي شود که هزار و يک عامل از قيمت ارز و قاچاق کتاب و قاچاق کاغذ و کمبود نقدينگي مخاطب، يک باره سر راه چاپ و نشر و توليد فرهنگي قد علم مي کند و به اين ها اضافه کنيد. شيوع کرونا به عنوان عامل مرگ و مير هزاران انسان که علت اصلي پمپاژ حجم عظيمي از نااميدي به سراسر جامعه است و قطعاً همه ي اين شرايط در کنار هم، وضع جامعه ي ما را با ساير نقاط جهان متفاوت مي کند. درواقع بايد پذيرفت چرخه ي عادت سازي با استفاده از همه ي ابزارهاي موجود در مورد خواندن در همه جاي دنيا پازلي است که در هر بخش، جاي خالي قبل از خود را پر مي کند و دومينووار گسترش مي يابد و تصويري يکپارچه تحت عنوان جامعه اي حساس و محق نسبت به پيشرفت هاي فرهنگي را مي سازد. اما بالاخره با خشمي وزيرانه مي گويد: من در جلسه اي که خبرنگار روزنامه ي حزب مردم آن جا باشد حرف نمي زنم و نگاه مي کند به ايرج فايز.