Abstract:
این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزشی کوتاه‌مدت شفقت به خود بر عاطفه مثبت و منفی و رضایت از زندگی صورت گرفته است. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه تبریز تشکیل می‌دادند که از میان آن‌ها 40 نفر به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (20 نفر در هر گروه) گمارده شدند. ابزارهای پژوهش حاضر، پرسشنامه عاطفه مثبت و منفیِ (واتسون، کلارک و تلگن، 1988) ، مقیاس رضایت از زندگی (دینر و همکاران، 1985)، پرسشنامه شفقت به خود (نف، 2003)بودند. گروه مداخله، دوره آموزشی شفقت را در طی 5 جلسه به شیوه جلسات هفتگی 90 دقیقه‌ای دریافت کرد و گروه کنترل، مداخله‌ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که بین نمرات شفقت به خود، عاطفه مثبت و عاطفه منفی گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس‌آزمون تفاوت معنی‌داری وجود دارد (001/0≥ p). افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در مرحله پس‌آزمون نمرات بیشتری در شفقت به خود و عاطفه مثبت و نمرات کمتری در عاطفه منفی کسب کردند. بر اساس یافته‌های این پژوهش، آموزش شفقت به خود می‌تواند به‌عنوان گزینه مناسبی جهت افزایش شفقت به خود و عاطفه مثبت و کاهش عاطفه منفی افراد باشد.
This study aimed to evaluate the effectiveness of short-term self-compassion training programs on positive and negative affect and life satisfaction. The research design was a quasi-experimental pretest and posttest with a control group. The studychr('39')s statistical population consisted of all students of the University of Tabriz, from which 40 people were selected by convenience sampling method and randomly assigned into two experimental and control groups (20 subjects in each group). The instruments of the study were the Positive and Negative Affect Schedule (Watson, Clark, & Tellegen, 1988), Satisfaction With Life Scale (Diner et al, 1985), and the Self-Compassion Questionnaire(Neff, 2003). The intervention group received the compassion training course in 5 sessions of 90-minute weekly sessions and the control group did not receive any intervention. The results of multiple analyses of covariance showed that there was a significant difference between the scores of self-compassion, positive affect, and negative affect of the experimental and control groups in the post-test stage (P≤0.001). The experimental group received higher self-compassion and positive affect scores and lower scores in negative affect compared to the control group in the post-test phase. Based on the findings of this study, self-compassion training can be a good option to increase self-compassion and positive affect and reduce negative affect.
Machine summary:
رويش روان شناسي، سال ١٠ ، شماره ٣، شماره پياپي ٦٠، خرداد ١٤٠٠ Rooyesh-e-Ravanshenasi Journal(RRJ),10(3), 2021 اثربخشي مداخله کوتاه مدت شفقت به خود بر عاطفه مثبت و منفي و رضايت از زندگي The Effectiveness of a short time Self-Compassion Intervention Program on Positive and Negative Affect and Life Satisfaction سميرا غضنفريان پور(نويسنده مسئول ) Samira Ghazanfariyan pour* Ph. D student, Faculty of educational science and دانشجوي دکتري ، گروه روانشناسي ، دانشگاه تبريز، تبريز، ايران .
چکيده Abstract This study aimed to evaluate the effectiveness of short- اين مطالعه با هدف بررسي اثربخشي برنامه آموزشي کوتاه مدت شفقت به term self-compassion training programs on positive خود بر عاطفه مثبت و منفي و رضايت از زندگي صورت گرفته است .
از منظر کارکردي، براي هيجان جنبه هاي مثبت و منفي اثربخشي مداخله کوتاه مدت شفقت به خود بر عاطفه مثبت و منفي و رضايت از زندگي The Effectiveness of a short time Self-Compassion Intervention Program on Positive and Negative Affect and Life Satisfaction متعددي در نظر گرفته شده است ؛ به طوري که ، اين حالت هاي مثبت و منفي به مثابه دو عامل و ساختار باثبات هيجاني تلقي شده اند، عاطفه مثبت و منفي معمولا به عنوان دو بعد مجزا از تجارب هيجاني تقسيم بندي و اندازه گيري ميشوند.
Vasconcelos, Oliveira & Nobre 17 - Leary, Tate, Adams, Allen, & Hancock 18.
(
, 
, 
)
