Abstract:
پیشزمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) یکی از شایعترین بیماریهای مزمن سیستم عصبی مرکزی است. مزمن بودن ماهیت بیماری، نداشتن درمان قطعی و درگیر ساختن فرد در سن جوانی میتواند اثر مخربی بر کیفیت زندگی و عزت نفس داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مهارت حل مسئله بر کیفیت زندگی و عزت نفس بیماران مبتلا به ام اس بیماران مبتلا به ام اس صورت گرفت.
مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی همراه با گروه آزمایشی و کنترل بود. روش نمونهگیری ابتدا به صورت فراخوان عمومی بین افراد عضو انجمن ام اس استان تهران برگزار شد و سپس تعداد 24 بیمار با تشخیص بیماری ام اس و دارا بودن ملاکهای ورود از بین متقاضیان به طور تصادفی به گروه آزمایشی (12 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) گماشته شدند. پرسشنامههای کیفیت زندگی بیماران ام اس و عزت نفس توسط آزمودنیها، پیش و پس از درمان تکمیل شد. گروه آزمایشی، طی 6 جلسه 2 ساعتی تحت آموزش مهارتهای حل مسئله به صورت گروهی قرار گرفتند. دادهها با استفاده از مدل آماری کوواریانس تک متغیری تحلیل شدند.
یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد که بین میانگین نمره های برخی از زیر مقیاسهای کیفیت زندگی شامل عملکرد جسمی، ایفا نقش در رابطه با وضعیت جسمی و روانی، انرژی، بهزیستی روانی، تهدیدات سلامتی، درک از سلامتی، رضایت از عملکرد جنسی، کیفیت زندگی و عزت نفس گروه آزمایشی و کنترل تفاوت معنیداری مشاهده شده است.
بحث و نتیجهگیری: نتایج نشان میدهد که مهارتهای حل مسئله بر افزایش عزت نفس و افزایش برخی از زیر مقیاسهای کیفیت زندگی بیماران ام اس مؤثر است. لذا بهکارگیری این روش حمایتی، میتواند به عنوان یک روش مؤثر، به منظور بهبود کیفیت زندگی و عزت نفس ناشی از بیماری ام اس و توانمندسازی آنان بکار گرفته شود.
Background & Aims:
Multiple Sclerosis (MS) is one of the most common chronic diseases of the central nervous system. Itchr('39')s chronic nature, lacking definitive treatment and its onset in a young age can have a devastating effect on the quality of life and self-esteem. This study was designed to assess the efficiency of problem-solving skills on quality of life and self-esteem of patients with MS.
Materials & Methods:
This study was a quasi-experimental study with experimental and control groups. Sampling was first conducted as a public call between members of the MS Society in Tehran and 24patients diagnosed with MS and inclusion criteria from among the applicantchr('39')s, were randomly assigned into experimental (n= 12) and control (n= 12) groups. MS patientschr('39') questionnaires of life quality and self-esteem were completed by the subjects before and after treatment. The experimental were exposed to 6 sessions of 2-hours of training problem-solving skills in the group. The data were analyzed using univariate covariance.
Results:
The results indicate that there is a significant difference between some subscale of the quality of life, including physical performance, which plays a role in relation to physical and mental state, energy, mental well-being, health threats, health perception, satisfaction From sexual performance, quality of life and self-esteem of experimental and control groups (P
Conclusion:
The results suggest that problem-solving skills affect the increase in self-esteem and the increase in some subscales of life quality in MS patients. Therefore, using this supportive method can be used as an effective method in order to improve the quality of life and self-esteem caused by MS and enabling them.