Abstract:
فقدان نسبی بهرهمندی از روابط متقابل و اعتماد در میان نهادهای محلی، سازمانها، و شبکههای اجتماعی به عنوان یک تنگنای حیاتی برای توسعه پایدار روستایی شناخته شده است و شرط لازم برای پیشرفت هر جامعهای به خصوص جوامع روستایی، گسترش سرمایههای اجتماعی است. لذا تحقیق حاضر در پی بررسی وضعیت زیستپذیری روستاهای دهستان چایپاره بالا به عنوان جزیی از ابعاد توسعه پایدار روستایی و نقش سرمایههای اجتماعی در ارتقای آن است. تحقیق حاضر از نظر نوع کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- تحلیلی و روش جمعآوری اطلاعات کتابخانهای و میدانی است. روایی پرسشنامه از طریق کارشناسان و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ(746/0) تایید شد. جامعه آماری، روستاهای دهستان چایپاره بالا با 1059 خانوار و حجم نمونه 283 خانوار (بر اساس فرمول کوکران) است. روش نمونهگیری تصادفی ساده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش کمی مبتنی بر آمار توصیفی و استنباطی (آزمونهای t تک نمونهای، رگرسیون خطی، تحلیل مسیر) و مدل تاپسیس استفاده شد. نتایج تحقیق نشان میدهد که مولفههای سرمایه اجتماعی وضعیت مطلوبی در منطقه مورد مطالعه دارد. همچنین ابعاد اقتصادی و اجتماعی زیستپذیری وضعیت رضایتبخشی داشته ولی مولفه زیستمحیطی با میانگین 736/2 و تفاوت از حد مطلوب منفی، وضعیت پایینتر از حد مطلوب دارد. حدود 67 % از تاثیر مثبت در زیستپذیری روستایی، متاثر از سرمایههای اجتماعی در محدوده مورد مطالعه، بوده است. به طوری که مولفه اعتماد اجتماعی با ضریب 578/0 به عنوان موثرترین مولفه و مولفه شبکهها و نهادهای اجتماعی به میزان 016/0- کمترین تاثیر را در زیستپذیری مناطق روستایی هدف داشته است. همچنین روستای قرهبوطه با ضریب اولویت 923/0 دارای رتبه اول و روستای گوگلر (108/0) دارای رتبه هفتم از نظر زیستپذیری در دهستان چایپاره بالا هستند.
The relative lack of mutual benefit and trust among local institutions, organizations, and social networks is recognized as an essential bottleneck for sustainable rural development and a prerequisite for the development of any society, especially rural communities, The expansion of social capital. Therefore, the present study sought to investigate the status of livability of villages in Chaiparad High District as an integral part of sustainable rural development dimensions and the role of social capital in promoting it. The present research is applied in terms of its descriptive-analytical nature and the method of collecting library and field information. Validity of the questionnaire was confirmed by experts and its reliability was confirmed using Cronbach's alpha (0.746). The statistical population is the villages of Chayparreh district with 1059 households and sample size of 283 households (according to Cochran formula). Random sampling method is simple. To analyze the data, a quantitative method based on descriptive and inferential statistics (one-sample t-tests, linear regression, path analysis) and the Topsis model were used. . The results of the research show that social capital components have a favorable situation in the study area. Also, the economic and social dimensions of livability are satisfactory, but the environmental component with an average of 2.736 and the negative-favorable difference is below the desired level. About 67% of the positive impact on rural livability has been influenced by social capital in the study area. So that the component of social trust with the coefficient of 0.578 was considered as the most effective component and component of social networks and institutions of -0.016 the least effect on rural livability. Also, the village of Qar-e-Bootha with the priority coefficient of 0.923 ranked first and the village of Gohlar (0.108) ranked seventh in terms of livability in the Chaiparat district.
Machine summary:
لذا تحقيق حاضر در پي بررسي وضعيت زيست پذيري روستاهاي دهستان چايپاره بالا به عنوان جزيي از ابعاد توسعه پايدار روستايي و نقش سرمايه هاي اجتماعي در ارتقاي آن است .
در دهه هاي اخير نتايج مطالعات برخي از محققين نشان مي دهد که ، فقدان نسبي بهرهمندي از روابط متقابل و اعتماد در ميان نهادهاي محلي ، سازمانها، و شبکه هاي اجتماعي به عنوان يک گلوگاه و تنگناي حياتي براي توسعه پايدار روستايي شناخته شده است Hunt) Titeca ;٢٠١١ Serra ;٢١٧ :٢٠١٥ et al (.
درحالي که محققان بر جنبه هاي مختلف سرمايه اجتماعي و پيامدهاي مختلف از اين جنبه ها تأکيد مي کنند، اما بسياري از آنها ظاهرا موافق هستند که سرمايه اجتماعي شامل حداقل دو بعد مفهومي عمده است Putnam ;١٩٩٩ Hall ;١٩٩٧ Knack and Keefer ;(١٩٩ .
Putnam et al ;١٩٩٠ Coleman) (٢٠٠٧ Chen and Lu ;٢٠٠٥ Saxton and Benson ;٢٠٠٥ Halpern ;٢٠٠٢ Krishna ;٢٠٠١ Lin ;٢٠٠٠.
PXCnGLA 223A A جدول(١) نقش سرمايه هاي اجتماعي در توسعه روستايي (رجوع شود به تصویر صفحه) پايداري و زيست پذيري زيست پذيري از جمله مفاهيم نوين در حوزه برنامه ريزي روستايي است که کيفيت زندگي در مناطق روستايي را مورد توجه قرار مي دهد، اما زيست پذيري با توجه به بستر و زمينه اي که در آن تعريف مي شود، مي تواند بسيار گسترده يا محدود باشد.
به طور کلي بر اساس مطالب ارايه شده مي توان گفت که زيست پذيري به عنوان جزيي از مفهوم توسعه پايدار که در سطوح محلي مورد توجه قرار گرفته است ، به شدت تحت تاثير سرمايه هاي اجتماعي در مناطق روستايي قرار دارد.