Abstract:
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه حمایت اجتماعی و تابآوری با رشد پس از سانحه با میانجیگری سبکهای مقابله با استرس در زنان مواجه شده با تروما در شهر اصفهان انجام شد. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل زنانی بود که تجربه سرطان یا سوگ داشتند که تعداد 300 نفر به صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این مطالعه شامل پرسشنامههای رشد پس از سانحه تدسچی و کالهون، حمایت اجتماعی فیلیپس، راهبردهای مقابلهای بیلینگز و موس و تابآوری کانر و دیویدسون بودند. ارزیابی الگوی پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر و بوت استراپ مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر مستقیم حمایت اجتماعی، تابآوری، سبکهای مقابله مساله مدار و هیجانمدار بر رشد پس از سانحه معنادار است. همچنین نتایج بوت استراپ در تحلیل میانجی نشان داد که نقش واسطهای سبکهای مقابله با استرس در رابطه حمایت اجتماعی و تابآوری بر رشد پس از سانحه معنادار است. نتایج این بررسی نشان داد که تقویت حمایت اجتماعی، تابآوری و همچنین آموزش راهبردهای مقابلهای مساله مدار، میتواند نقش موثری در رشد پس از سانحه و توانمندسازی زنان مواجه شده با تروما داشته باشد.
The aim of this study was to investigation of the relationship between social support and resilience with posttraumatic growth with mediator of stress coping styles among women exposed to trauma in Isfahan. The research design was descriptive correlational. The statistical population consisted women with cancer and bereavement, in which 300 people were selected by purposive sampling. The instruments used in this study included questionnaires of Tedeschi and Calhoun posttraumatic growth, Philips social support, Conner and Davidson resilience and Billings and Moos stress coping styles. The evaluation of the proposed model was analyzed using the path analysis method and Boot strop. The results showed that direct effect of social support, resilience, problem focused coping and emotion focused coping on PTG was significant. Also, boot stop results suggested that role of the mediator of stress coping styles in the relationship between resilience and social support on PTG is significant. These results showed that encourage social support, Resilience and education of problem focused coping can have effective role in PTG and enabling of women exposed to trauma.
Machine summary:
همچنين نتايج بوت استراپ در تحليل ميانجي نشان داد که نقش واسطه اي سبک هاي مقابله با استرس در رابطه حمايت اجتماعي و تاب آوري بر رشد پس از سانحه معنادار است .
تاب آوري به عنوان توانايي فـرد بـراي ادامـه زنـدگي 1 Posttraumatic growth 2 Tedeschi & Calhoun 3 Finch & Taku 4 Cann & Hanks 5 Prati & piertrantoni 6 Shroevers 224 بعد از مشکلات و سختيها، توانايي بهبود يا بازگشت به سطح عملکرد قبل از ترومـا و رسـيدن بـه تعـادلي در سـطح بـالاتر در مواجه با موقعيت هاي بحراني تعريف ميشود.
Bonanno, papa & Oneill 8 Cohen, Walker, & Mannarino 9 .
Wolf & Ray 17 Bellur, Aydin & Alpay 225 و سبک مقابله اجتنابي رابطه معناداري وجود ندارد در نتيجه با دريافت حمايت اجتماعي از خانواده و دوستان ، شخص اسـترس کمتري را متحمل شده و سعي نخواهد کرد که وقايع استرس زا را انکار کرده و به طريق اجتنابي با آن ها برخورد کند (بشـرپور، نريماني و عيسي زادگان ، ١٣٩٢).
به علاوه نتايج ديگر اين پژوهش نشان داد که سبک هاي مقابله در رابطه تاب آوري و رشد پس از سانحه ، نقش ميانجي را ايفا ميکند.
The role of event centrality, coping and social support in resilience and posttraumatic growth among women and men, International journal of mental health promotion, 17(2), 78-96.
The instruments used in this study included questionnaires of Tedeschi and Calhoun posttraumatic growth, Philips social support, Conner and Davidson resilience and Billings and Moos stress coping styles.